تحلیل ساختاری مولفه های تاثیرگذار بر توسعه زیست محیطی شهر هوشمند در شهر تبریز

رشد سریع شهرنشینی و افزایش فشارهای زیست محیطی در کلان شهرهای ایران، ضرورت حرکت به سوی شهرهای هوشمند با رویکرد توسعه پایدار را دوچندان کرده است. کلان شهر تبریز به عنوان یکی از قطب های صنعتی و اقتصادی کشور، در دهه های اخیر با چالش هایی نظیر آلودگی هوا، ضعف در مدیریت منابع، و ناکارآمدی ساختارهای محیط زیستی مواجه بوده است. این پژوهش با هدف تحلیل ساختاری مولفه های تاثیرگذار بر توسعه زیست محیطی شهر هوشمند در تبریز انجام گرفت. روش تحقیق کمی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (Smart PLS) بود. جامعه آماری تحقیق شامل خبرگان حوزه شهرسازی، محیط زیست، فناوری و مدیریت شهری بود که با استفاده از فرمول کوکران، از جامعه نامحدود تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسش نامه محقق ساخته گردآوری شد و با استفاده از نرم افزارهای Smart PLS و SPSS تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که مولفه های «مدیریت پسماند هوشمند» با ضریب مسیر بتا برابر با ۳۴ صدم، «زیرساخت فناورانه» با ۳۱ صدم، «خدمات دیجیتال شهری» با ۳۰ صدم و «اقتصاد هوشمند» با ۲۶ صدم بیشترین اثر مستقیم را بر توسعه زیست محیطی شهر هوشمند دارند. ضریب تعیین مدل نهایی برابر با ۷۱ صدم و شاخص برازش کلی GOF برابر با ۵۰ صدم به دست آمد که نشان دهنده برازش بسیار مطلوب مدل است. همچنین بیشترین ضریب تعیین برای مولفه «خدمات دیجیتال» با مقدار ۷۶ صدم ثبت شد. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که تحقق توسعه زیست محیطی در تبریز وابسته به تقویت هم زمان ظرفیت های فناورانه، بهبود نظام مدیریت محیطی، و ارتقای یکپارچگی داده محور در سیستم مدیریت شهری است.

کلیدواژه ها:

توسعه زیست محیطی ، شهر هوشمند ، فناوری ، شهر تبریز