تبیین مولفه های فرایند طراحی معماری مبتنی بر نظام معرفت شناسی حکمت وجود

رویکردهای کنونی به تعریف فرایند طراحی معماری و رویه های فعلی در خلق فضای زندگی، هرچند متاثر از اندیشه های نظریه پردازان پست مدرن تا حدی به سمت توجه به مسائل فرهنگی متمایل شد، اما همچنان بنیان آن بر حل مسئله عملکرد، فرم و ساخت است. این موضوع پس از اوج گیری دستاوردهای انقلاب دیجیتال بیش ازپیش از ماهیت انسانی خود فاصله گرفته و ابعاد مختلف آن تحت تاثیر قرار گرفته است. رویه های طی شده در قرن بیستم و تا به امروز در تدوین فرایند طراحی معماری به ابتنای نظام شناخت شناسی علمی خود، نتوانسته است راه حل های مناسب و مطلوبی برای انسان به ارمغان بیاورد و انسان مدرن را بیش ازپیش در محیط های زندگی، سردرگم و بیگانه از خود و محیط کرده است. مسئله اصلی پژوهش آن است که چه نموداری از فرایند طراحی معماری را می توان بر اساس مولفه های نظام معرفت شناسی حکمت وجود تبیین و ترسیم کرد که بنیان های هستی شناختی اش معطوف به حکمت وجود انسان و سرشت واحد او تعریف شود؟ این مولفه ها کدام اند و در کجای این روند قرار می گیرند؟ پارادایم تحقیق، انتقادی، رویکرد تحقیق کیفی، روش تحقیق، تحلیل گفتمان و راهبرد تحقیق، قضیه تحلیلی در استدلال منطقی است. نتایج بحث نشان می دهد که ارکان اصلی تاثیرگذار بر فرایند طراحی معماری خردمندانه اعم از نظام معرفت شناسی، مد و مصرف ، نیازها و زندگی روزمره، جامعه متعالی و سعادتمندی جمعی و فردی و نهایتا زندگی حکیمانه آحاد افراد جامعه باید مبتنی بر سرشت انسانی بازتعریف شود. مولفه های ارکان طراحی را می توان به صورت: هندسه عناصر و اجزا، نشانه ها و نمادها در طراحی، مفهوم طبیعت قدسی و تاثیر آن بر طراحی، روابط انسانی و اجتماعی در طراحی هر پروژه، زیبایی شناسی و آرمان شهرگرایی حکمی و تعریف کاربری ها و عملکردها بر اساس آن تبیین کرد. همه این مولفه ها در مفهوم «طراحی حکمی» تجمیع می شود و می توان آن را در قالب یک مدل جدید ارائه کرد.

کلیدواژه ها:

فرآیند طراحی ، معرفت شناسی حکمی ، معماری و حکمت وجود ، آموزش طراحی معماری ، معماری انسانی