دیپلماسی هوش مصنوعی درآموزش: همکاری بین المللی وتبادل دانش

با توجه به پیشرفت های شگرف هوش مصنوعی (AI) و نفوذ فزاینده آن در تمامی ابعاد زندگی بشر، بخش آموزش نیز دستخوش تحولات عمیقی شده است. هوش مصنوعی پتانسیل بی نظیری برای ارتقاء کیفیت آموزش، شخصی سازی یادگیری، بهینه سازی فرآیندهای اداری و فراهم آوردن دسترسی عادلانه به منابع آموزشی در سطح جهانی دارد. با این حال، بهره برداری کامل از این پتانسیل مستلزم همکاری های بین المللی گسترده و تبادل دانش میان کشورهاست. این مقاله به بررسی مفهوم «دیپلماسی هوش مصنوعی در آموزش» می پردازد که به معنای استفاده استراتژیک از ابزارهای هوش مصنوعی و پلتفرم های دیجیتال برای تقویت روابط بین المللی، اشتراک گذاری بهترین شیوه ها، و توسعه رویکردهای مشترک در زمینه سیاست گذاری آموزشی است. با اتخاذ رویکردی مروری و کتابخانه ای، این پژوهش به تحلیل چالش ها و فرصت های موجود در مسیر تحقق این دیپلماسی می پردازد، از جمله نابرابری های دیجیتالی، ملاحظات اخلاقی و حریم خصوصی، و نیاز به ایجاد چارچوب های قانونی و هنجارهای مشترک. یافته های پژوهش نشان می دهد که دیپلماسی هوش مصنوعی می تواند به پر کردن شکاف های آموزشی جهانی، ترویج توسعه هوش مصنوعی اخلاقی و مسئولانه، و تسریع نوآوری در برنامه های درسی و روش های تدریس کمک کند. در نهایت، مقاله پیشنهاداتی کاربردی برای تقویت همکاری های چندجانبه، ایجاد کنسرسیوم های بین المللی، و سرمایه گذاری در ظرفیت سازی فناورانه در کشورهای در حال توسعه ارائه می دهد تا اطمینان حاصل شود که هوش مصنوعی ابزاری برای عدالت و پیشرفت آموزشی جهانی باشد، نه عامل افزایش نابرابری.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی در آموزش ، دیپلماسی هوش مصنوعی ، همکاری بین المللی ، تبادل دانش ، آموزش عالی ، دیپلماسی علمی ، سیاست گذاری آموزشی