نقش تمرینات قدرتی بر سلامت متابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

دیابت نوع ۲ (T۲D) یک اختلال متابولیک مزمن و رو به گسترش است که با مقاومت به انسولین و نقص در عملکرد سلول های بتای پانکراس مشخص می شود و منجر به هیپرگلیسمی می گردد. مدیریت این بیماری نیازمند رویکردهای درمانی چندوجهی، از جمله مداخلات سبک زندگی است. تمرینات قدرتی (Resistance Training - RT) به عنوان یک استراتژی ورزشی موثر، در سال های اخیر مورد توجه فزاینده ای برای بهبود سلامت متابولیک در بیماران T۲D قرار گرفته اند. این مقاله مروری علمی به بررسی جامع مکانیسم های سلولی و مولکولی می پردازد که از طریق آن ها RT بر فیزیولوژی متابولیک تاثیر می گذارد؛ از جمله بهبود حساسیت به انسولین (از طریق افزایش بیان GLUT۴ و بهبود سیگنال دهی انسولین)، افزایش توده عضلانی اسکلتی (که بزرگترین محل برداشت گلوکز است)، کاهش چربی احشایی، و تعدیل التهاب مزمن در جه پایین. همچنین، تاثیرات بالینی RT بر شاخص های کلیدی کنترل گلیسمیک مانند هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) و قند خون ناشتا، پروفایل لیپیدی، و فشار خون سیستمیک در بیماران T۲D مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت، ملاحظات عملی برای طراحی برنامه های RT ایمن و موثر، چالش های موجود در این زمینه، و جهت گیری های آتی برای تحقیقات و کاربردهای بالینی به منظور بهینه سازی مدیریت T۲D برجسته می شود.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع ۲ ، تمرینات قدرتی ، سلامت متابولیک ، مقاومت به انسولین ، کنترل گلیسمیک