مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش خودمراقبتی بر امیدواری، تنظیم هیجان، کنترل قندخون و عملکرد اجتماعی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

دیابت یک اختلال متابولیک شایع و گسترده در دنیا است که با افزایش قند خون، ترشح ناکافی و یا اختلال عملکرد انسولین همراه است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش خودمراقبتی بر امیدواری، تنظیم هیجان، عملکرد اجتماعی و کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون - پسآزمون و پیگیری ۳ ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز خیریه دیابت شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند. به روش نمونه گیری هدفمند ۴۵ نفر انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه درمان پذیرش و تعهد، آموزش خودمراقبتی و گروه گواه هر گروه ۱۵ نفر، گماشته شدند. داده ها با استفاده از آزمایش همو گلوبین A۱C، پرسشنامه تنظیم هیجان، پرسشنامه عملکرد اجتماعی و مقیاس امیدواری به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار spss.۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد درمان پذیرش و تعهد و آموزش خودمراقبتی بر بهبود امیدواری (P < ۰.۰۱)، افزایش تنظیم هیجان مثبت (P < ۰.۰۱)، کاهش تنظیم هیجان منفی (P < ۰.۰۱)، کنترل قند خون (P < ۰.۰۱)، و افزایش عملکرد اجتماعی (P < ۰.۰۱) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بود و درمان پذیرش و تعهد تاثیر بیشتری در مقایسه با آموزش خودمراقبتی در بهبود امیدواری، افزایش تنظیم هیجان مثبت، کاهش تنظیم هیجان منفی، کنترل قند خون و افزایش عملکرد اجتماعی بیماران مبتلا به دیابت داشت. بنابراین می توان از این درمان در جهت حل مشکلات روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، خودمراقبتی ، امیدواری ، تنظیم هیجان ، کنترل قندخون ، عملکرد اجتماعی ، دیابت نوع دو