جعل و بررسی علمی با استفاده از هوش مصنوعی

برخی از پژوهشگران از هوش مصنوعی (AI) به منظور شناسایی جعل علمی در مطالعات استفاده می کنند. تولیدکننده خودکار مقاله (AAG) نرم افزاری است که به یک پایگاه داده بزرگ شامل مقالات، کتب، پایان نامه ها و گزارش های قدیمی و جدید دسترسی دارد. در این راستا، بر اساس ورودی های دریافتی و احتمالی از داده های آموزشی، خروجی تولید می شود. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت موضوع، به بررسی چالش ها، محدودیت ها و راه حل های جلوگیری از سرقت علمی پرداخته می شود. سوءاستفاده از این فناوری منجر به افزایش محتوای شبه اصیل در جامعه علمی شده است. این امر نه تنها حقوق مولفان اصلی را نقض می کند، بلکه ممکن است به اصالت کار علمی نیز آسیب رساند. ضمن اینکه، AI اغلب فاقد شفافیت لازم بوده و هنگام استفاده، اصول کاری و فرایندهای تصمیم گیری این الگوریتم ها ممکن است به طور کامل توسط محققان درک نشود و منجر به سوءبرداشت و سوءاستفاده از نتایج شود. بنابراین، تنظیمات و راهنمایی های اخلاقی دقیق در مورد استفاده از AI برای حفظ یکپارچگی پژوهش و محافظت از اصالت تحقیقات علمی ضروری است. در این راستا، به منظور تضمین صحت تمامی موارد مشکوک به تخلف که توسط ابزارهای AI شناسایی می شوند، باید با دقت توسط انسان ها بررسی شوند. همچنین، مجالت باید نویسندگان را از تعریف خود از تخلف، استفاده از ابزارهای AI برای شناسایی تخلف و سیاست ها و رویه های خود برای پاسخگویی به موارد مشکوک به تخلف مطلع نمایند.

کلیدواژه ها:

چارچوب های اخلاقی ، سرقت علمی ، تولیدکننده خودکار مقاله ، هوش مصنوعی