طراحی معماری با رویکرد افزایش خلاقیت کودکان

کودک، شهروند نابلاغی است که دوران رشد خود را می گذراند، کودکان تقریبا از آغاز تولد، شروع به یافتن راه هایی برای رفتن از یک مکان به مکان دیگر می کنند. شکوفایی خلاقیت و نوآوری از مباحث مهم و با اهمیت دنیای امروز است و پیشرفت و توسعه کشورها به این عامل نیز بستگی دارد، از آنجا که تقویت خلاقیت در دوران کودکی در تمام مدت عمر شخص موثر است باید آن را بسیار مهم دانست. آغاز پرورش قدرت تخیل و خلاقیت نیز در دوره کودکی شکل می گیرد از نظر فروید، خلاقیت را باید در تجربیات دوره کودکی فرد یافت توجه به ایجاد محیطی مناسب برای رشد کودک و آشنایی با نیازها و سرشت فطری او، که در دوران کودکی به آن نیازمند است، باید تمام زوایای زندگی کودکان را مورد بررسی قرار دهیم، تا بتوانیم به راحتی برای شکل گیری شخصیت آنان طراحی کنیم و بدانیم که آن ها نیز مانند بزرگساالن در خانه، فضاهای آموزشی، فضاهای عمومی و سایر فضاهای موجود در شهر در حال زندگی هستند و با شناسایی این موارد قادر خواهیم بود فضایی مناسب با رشد و تربیت کودکان مهیا سازیم، روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف در دسته ی پژوهشهای کاربردی میباشد که با روش تحلیل محتوا صورت گرفته است. در مرحله اول بر اساس منابع موجود و دیدگاه صاحب نظران معماری شاخصهای موثر بر افزایش خلاقیت کودکان به واسطه ی معماری فضای حضور کودکان شناسایی شد و بر حسب ویژگی و تاثیر آنها در قالب مولفه هایی دسته بندی شدند و در نهایت بر اساس نتیجه گیری از این مولفه ها میتوان به عنوان مرجعی برای طراحی در راستای افزایش کیفیت فضایی در حوزه خلاقیت کودکان را مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، روانشناسی ، طراحی معماری ، فضای کودکانه