چگونه توانستم با حمایت آموزشی و روانی، به دانش آموز دو زبانه در کاهش چالش های ارتباطی با همکلاسی ها و معلمان کمک کنم؟

در سال تحصیلی جاری، در هنرستان زینبیه شهرستان دماوند با دانش آموزی دو زبانه مواجه شدم که به دلیل تفاوت های زبانی، فرهنگی و روانی، در برقراری ارتباط موثر با همکلاسی ها و معلمان خود با چالش های جدی مواجه بود. این موضوع باعث بروز انزوا، کاهش اعتماد به نفس و افت تحصیلی در او شده بود. به عنوان معاون آموزشی، تصمیم گرفتم با اجرای مجموعه ای از حمایت های آموزشی و روانی، به بهبود وضعیت ارتباطی این دانش آموز کمک کنم. در مرحله نخست، با بررسی دقیق شرایط و نیازهای دانش آموز و گفت وگو با او، خانواده اش و مشاور مدرسه، اطلاعات اولیه جمع آوری شد. سپس با طراحی و اجرای راهکارهایی از جمله برنامه ریزی آموزشی شخصی سازی شده، فراهم سازی دسترسی او به منابع دیجیتال ایرانی، ارتباط عاطفی و انگیزشی (از طریق پیام های تبریک و توجه فردی)، اطلاع رسانی ویژه اخبار مدرسه، آگاه سازی همکاران تخصصی و عمومی از وضعیت او، و در نهایت اعتمادسازی و باور به توانایی های دیگر دانش آموز، تلاش شد بستر ارتباطی موثرتری فراهم شود. نتایج به دست آمده نشان دادند که دانش آموز نه تنها از لحاظ روانی و اجتماعی رشد قابل توجهی پیدا کرد، بلکه تعاملات آموزشی و ارتباطی او نیز به شکل محسوسی بهبود یافت. همچنین همکلاسی ها و معلمان نیز با درک بهتر موقعیت او، رفتارهای حمایت گرایانه تری از خود نشان دادند. این اقدام پژوهی نشان می دهد که با نگاهی انسانی، برنامه ریزی هدفمند، و ایجاد شبکه حمایتی، می توان موانع ارتباطی دانش آموزان دوزبانه را کاهش داد و آن ها را در مسیر رشد و موفقیت همراهی کرد.

کلیدواژه ها:

دانش آموز دوزبانه ، حمایت آموزشی ، ارتباط عاطفی ، تعامل چالش های زبانی ، توانمند سازی روان