بررسی تاثیر خودپندارهی مثبت بر افزایش عملکرد تحصیلی و رفتاری دانش آموزان پایه ی ششم شهرستان گناباد

هدف از انجام این تحقیق تعیین رابطه ی بین خودپنداره ی مثبت بر افزایش و بالا رفتن میزان پیشرفت تحصیلی و رفتاری دانش آموزان پایه ی ششم شهرستان گناباد می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. تعداد ۲۵۰ نفر دانش آموز (۱۵۰ دختر و ۱۰۰ پسر) از بین کلیه دانش آموزان پایه ی ششم شهرستان گناباد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ به روش تصادفی و در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودپنداره کودکان پیرز-هریس (۱۹۶۹)، پرسش نامه کیفیت زندگی اندرسون و بروک و نیز پرسش نامه خودپنداره ی تحصیلی دلاور (۱۳۷۳) پاسخ دادند. داده های حاصل با استفاده از روش های آماری تحلیل همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این بود که بین خودپنداره ی مثبت دانش آموزان و افزایش عملکرد تحصیلی و بهبود عملکرد رفتاری رابطه معناداری به لحاظ آماری وجود دارد. این پژوهش نشان داد با توجه به جامعه ی آماری تفاوت معناداری بین نتایج خودپنداره ی مثبت و افزایش عملکرد تحصیلی و رفتاری بین دانش آموزان دختر و پسر وجود ندارد. نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گیری می شود هر چه دانش آموز خودپنداره ی مثبت تری نسبت به خود داشته باشد، تغییرات مثبتی در عملکرد تحصیلی و رفتاری خصوصا در افزایش عزت نفس، اعتماد به نفس و مقابله با مشکلات مواجه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، عملکرد تحصیلی و رفتاری