بررسی تاثیر مشارکت والدین در یادگیری مبتنی بر پروژه در مدارس ابتدایی

توانمندسازی معلمان یکی از مولفه های کلیدی در بهبود کیفیت تدریس و یادگیری محسوب می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه های توانمندسازی بر عملکرد آموزشی و یادگیری دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه، ترکیبی از رویکردهای کمی و کیفی است. در بخش کمی، داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد گردآوری و با استفاده از روش های آماری تجزیه و تحلیل شده اند. در بخش کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان دارای تجربه در برنامه های توانمندسازی انجام گردیده تا دیدگاه های آنان درباره تغییرات ایجادشده در فرایند تدریس و یادگیری استخراج شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که برنامه های توانمندسازی باعث افزایش مهارت های تدریس، بهبود تعاملات معلم و دانش آموز، و ارتقای نتایج یادگیری شده اند. همچنین، معلمان شرکت کننده در این برنامه ها توانسته اند شیوه های نوین تدریس را به کار بگیرند و به روش های ارزیابی و بازخورددهی موثرتر مسلط شوند. مقایسه نتایج با پژوهش های پیشین حاکی از آن است که توانمندسازی حرفه ای معلمان نه تنها کیفیت آموزش را ارتقا می دهد، بلکه موجب افزایش اعتماد به نفس و انگیزه در میان معلمان نیز می شود. نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که برای افزایش اثربخشی برنامه های توانمندسازی، باید رویکردی جامع اتخاذ شود که شامل آموزش مهارت های تدریس نوین، پشتیبانی مستمر از معلمان، و فراهم کردن زمینه های عملی برای به کارگیری دانش کسب شده باشد. همچنین، نقش برنامه های مشارکتی و تعامل بین معلمان و سایر بخش های آموزشی در موفقیت این برنامه ها برجسته شده است. بر اساس یافته های پژوهش، توصیه می شود که سیاست گذاران و مدیران آموزشی سرمایه گذاری بیشتری بر برنامه های توانمندسازی داشته باشند تا زمینه ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس فراهم شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی معلمان ، کیفیت تدریس ، یادگیری دانش آموزان ، توسعه حرفه ای ، آموزش نوین