نقش محیط آموزشی و سبک یادگیری در شکل گیری رفتارهای اجتماعی مثبت دانش آموزان

محیط آموزشی و سبک یادگیری از عوامل تعیین کننده در شکل گیری رفتارهای اجتماعی مثبت دانش آموزان محسوب می شوند. محیط های آموزشی تعاملی و سبک های یادگیری فعال می توانند تاثیر بسزایی در تقویت مهارت های ارتباطی، مسئولیت پذیری و کاهش اضطراب اجتماعی داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی نقش محیط های آموزشی و سبک های یادگیری در توسعه رفتارهای اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از روش های ترکیبی (کمی و کیفی) به بررسی عوامل موثر بر تعاملات اجتماعی در محیط های آموزشی پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان مقاطع ابتدایی و متوسطه اول در مدارس تهران، اصفهان و مشهد بوده که با روش تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شده اند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه های استاندارد سنجش مهارت های اجتماعی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و تحلیل اسناد آموزشی گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که دانش آموزانی که در محیط های یادگیری مشارکتی و بازی محور آموزش دیده اند، تعاملات اجتماعی موثرتری نسبت به دانش آموزان مدارس سنتی داشته اند. تحلیل آماری حاکی از آن است که مدارس با فضای باز و شیوه های تدریس تعاملی، موجب افزایش مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی و کاهش اضطراب تحصیلی شده اند. به طور خاص، سبک های یادگیری مبتنی بر تعامل و بازی های آموزشی، باعث بهبود مهارت های ارتباطی و افزایش اعتمادبه نفس دانش آموزان شده اند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بهینه سازی محیط های آموزشی و ادغام سبک های یادگیری فعال در نظام آموزشی، موجب ارتقای رفتارهای اجتماعی دانش آموزان خواهد شد. در پایان، پیشنهاداتی برای اصلاح محیط های آموزشی، تغییر روش های تدریس و ترویج شیوه های تعاملی در مدارس ایران ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

محیط آموزشی ، سبک یادگیری ، تعاملات اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، بازی های آموزشی