بررسی اثرات مداخلات روان شناختی مبتنی بر تقویت خودکارآمدی در بهبود عملکرد شناختی و اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) در محیط های آموزشی

پژوهش حاضر به بررسی اثرات مداخلات روان شناختی مبتنی بر تقویت خودکارآمدی در بهبود عملکرد شناختی و اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) در محیط های آموزشی می پردازد. اختلال ADHD یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در نوجوانان است که می تواند تاثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی آن ها داشته باشد. در این پژوهش، گروهی از نوجوانان مبتلا به ADHD تحت مداخلات روان شناختی قرار گرفتند که به تقویت باور به توانمندی های خود (خودکارآمدی) تمرکز داشت. یافته های تحقیق نشان داد که این مداخلات تاثیرات مثبتی در بهبود توجه و تمرکز، حافظه کاری، مهارت های اجتماعی، کنترل هیجانات و کاهش تکانشگری در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل داشته است. نتایج نشان دادند که نوجوانان گروه آزمایشی در آزمون های مربوط به توجه، حافظه و مهارت های اجتماعی نمرات بالاتری کسب کردند و رفتارهای تکانشی و مشکلات اجتماعی آن ها کاهش یافت. این نتایج تاکید می کنند که تقویت خودکارآمدی می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی نوجوانان مبتلا به ADHD کمک کند و به ویژه در محیط های آموزشی، آن ها را در دستیابی به موفقیت های بیشتر یاری کند. این پژوهش پیشنهاد می کند که مداخلات روان شناختی مبتنی بر خودکارآمدی به عنوان یک ابزار موثر در درمان و پشتیبانی از نوجوانان مبتلا به ADHD در نظر گرفته شوند. نتایج این مطالعه می تواند به طراحی و اجرای برنامه های آموزشی و درمانی برای این گروه از نوجوانان کمک کرده و کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی آن ها را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

ADHD ، خودکارآمدی ، مداخلات روان شناختی