بررسی کاربرد نظریه هوش چندگانه گاردنر در تعلیم و تربیت

مقاله حاضر به بررسی کاربرد نظریه هوش چندگانه هوارد گاردنر در تعلیم و تربیت می پردازد. این نظریه، که در اوایل دهه ۱۹۸۰ مطرح شد، براساس نظریه هوش چندگانه گاردنر، هوش یک سازه واحد و یکپارچه نیست بلکه چند توانایی مختلف و مجزا در ترکیب با یکدیگر هوش را تشکیل میدهند. مفهوم هوش را فراتر از یک بعد اندازه گیری شونده با آزمون های استاندارد تعریف می کند و انواع مختلفی از هوش شامل هوش زبانی، منطقی-ریاضی، موسیقایی، بدنی-حرکتی، فضایی، درونی (هوش عاطفی)، بین فردی و طبیعت شناختی را شناسایی می کند. هدف از این مقاله، بررسی نحوه استفاده از این نظریه در سیستم های آموزشی برای شناسایی توانایی های چندگانه دانش آموزان و توسعه روش های آموزشی مناسب با نیازهای آنهاست. نتایج نشان می دهد که استفاده از نظریه هوش چندگانه می تواند به شخصی سازی آموزش، افزایش انگیزه یادگیری، بهبود عملکرد تحصیلی و ترویج توسعه جنبه های مختلف هویتی و اجتماعی دانش آموزان کمک کند. بنابراین، این مقاله تاکید می کند که معرفی و پیاده سازی اصول نظریه هوش چندگانه در برنامه ریزی آموزشی می تواند به ایجاد محیطی پویا و شمولی منجر شود که تمامی توانایی های دانش آموزان را تشخیص دهد و بهره برداری کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، هوش چندگانه ، هوارد گاردنر