نقش خانواده و مدرسه در بهبود یادگیری دانش آموزان دیرآموز

آموزش دانش آموزان دیرآموز یکی از چالش های مهم نظام آموزشی است که نیازمند شناخت دقیق ویژگی ها و نیازهای خاص این گروه می باشد. این دانش آموزان با وجود توانایی یادگیری مهارت های پایه، سرعت و عمق یادگیری کمتری نسبت به همسالان خود دارند و معمولا در مهارت های کلامی، حرکتی و تمرکز ضعف نشان می دهند. عوامل فردی، خانوادگی و آموزشی در ایجاد دیرآموزی نقش دارند و استفاده از روش های نامناسب مانند تنبیه، باعث کاهش اعتماد به نفس و افزایش اضطراب آنها می شود. پژوهش حاضر با روش مروری به بررسی ویژگی ها، علل و راهکارهای بهبود یادگیری دانش آموزان دیرآموز پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که آموزش شخصی سازی شده، حمایت خانواده و ایجاد محیط آموزشی حمایتی، کلید موفقیت در یادگیری این دانش آموزان است. معلمان با به کارگیری روش های تدریس صبورانه و متناسب با نیازهای ویژه، می توانند به ارتقای عملکرد تحصیلی و روانی این گروه کمک کنند. این پژوهش اهمیت توجه ویژه به این دانش آموزان را در نظام آموزش و پرورش تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان دیرآموز ، حمایت خانوادگی ، اختلالات یادگیری ، آموزش شخصی سازی شده ، بهبود عملکرد تحصیلی