اثرات نانونیوزوم کورکومین بر روی تکثیر، مهاجرت و آسیب DNA در رده سلولی A۵۴۹ سرطانی ریه

زمینه مطالعه: ترکیبات موثر گیاهی مانند کورکومین به‎دلیل خواص ضد سرطانی و عوارض جانبی کم به طور فزاینده ای برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گرفته اند. به‎منظور ارزیابی بیشتر پتانسیل نانوذرات نیوزومی بارگذاری شده با کورکومین (CM-NP) به‎عنوان یک سیستم تحویل دارو، این مطالعه با هدف مطالعه اثرات آن بر روی بقاء و مهاجرت سلولی و آسیب DNA در رده سلولی مقاوم سرطانی ریه A۵۴۹ در مقایسه با اثرات کورکومین آزاد (CM) انجام شد. روش کار: سلول های A۵۴۹ در مواجهه با CM و CM-NP قرار گرفتند و با روش های MTT، آسیب DNA و مهاجرت سلولی ارزیابی شدند. به منظور بدست آوردن IC۵۰ داروها و تکثیر و بقاء سلولی، سلول ها در مواجهه با غلظت های مختلف CM و CM-NP در بازه های زمانی ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت قرار گرفتند. برای ارزیابی آسیب DNA از رنگ‎آمیزی آکریدین-اورنج استفاده شد. به منظور ارزیابی اثرات مهاری CM و CM-NP بر روی مهاجرت سلول های A۵۴۹، از مدل مهاجرت بهبود زخم استفاده شد. نتایج: مواجهه با CM و CM-NP به طور معنی داری تکثیر سلولی A۵۴۹ را وابسته به زمان کاهش داد (۰۵/۰>P). مقادیر IC۵۰ برای CM-NP و CM در سلول های A۵۴۹ پس از ۲۴ ساعت به ترتیب ۲/۱۰۷ و ۴۸/۳۹ میکروگرم بر میلی لیتر بود. CM-NP در مقایسه با CM موجب افزایش معنی دار آسیب DNA در سلول های سرطانی A۵۴۹ گردید (۰۱/۰>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد مهاجرت سلولی A۵۴۹ در گروه CM-NP به طور قابل توجهی کمتر از گروه CM بود، این تفاوت تحت تاثیر دوز و زمان قرار داشت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری نهایی: با توجه به یافته های مطالعه حاضر می توان گفت که نانونیوزوم های کورکومین ممکن است به عنوان حامل های مطمئن تری برای تحویل کورکومین در درمان پزشکی سرطان ریه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

نانونیوزوم کورکومین ، کورکومین ، سلول A۵۴۹ ، سرطان ریه