طراحی الگوی تعویق بازنشستگی کارکنان در سازمان های ورزشی

هدف: هدف از تحقیق حاضر، طراحی الگوی تعویق بازنشستگی کارکنان در سازمان های ورزشی بود. روش­شناسی: روش تحقیق حاضر، با رویکرد کیفی به روش داده بنیاد بود که از نظر هدف بنیادی و از نظر جمع آوری داده­ها به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل کلیه صاحب نظران و متخصصان در حوزه مدیریت سازمان، اساتید مدیریت ورزشی و مدیران سازمان های ورزشی، وزارت ورزش و جوانان و ادارات ورزش و جوانان باسابقه شغلی بالای ۲۵ سال و دارای مقاله، کتاب، پژوهش، تدریس در زمینه پژوهش حاضر و همچنین مدیران سازمان های مرتبط با صندوق بازنشستگی است که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند و انجام مصاحبه تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت (۱۷ نفر). برای تجزیه وتحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی با رویکرد کیفی داده بنیاد استفاده شد. یافته ­ها: الگوی تعویق بازنشستگی کارکنان در سازمان های ورزشی، متاثر از شرایط علی (ویژگی های فردی، ویژگی­های شخصیتی، ویژگی­های شغلی و خانوادگی) و با در نظر گرفتن راهبردهای استخراجی (انگیزشی و شغلی) که متاثر از شرایط زمینه ای (مدیریتی، فرهنگ سازمانی و قوانین سازمانی) و شرایط مداخله گر (اقتصادی، سلامتی، بیکاری، چالش های شغلی) است، می­تواند منجر به پیامدهای روانی و حرفه­ای گردد. نتیجه ­گیری: با توجه به یافته های تحقیق، پیشنهاد می شود، سازمان های ورزشی برنامه های انگیزشی و ارتقاء شغلی برای کارکنان باتجربه تدوین کنند و با بازنگری در قوانین سازمانی و فرهنگ سازی مناسب، شرایط بهتری برای تداوم فعالیت این کارکنان فراهم آورند؛ همچنین، فراهم سازی تسهیلات و حمایت های بهداشتی و روانی برای کارکنان مسن تر می تواند انگیزه ادامه فعالیت آن ها را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، سرمایه انسانی ، شغل ، نیروی انسانی