کارایی مصرف آب و شاخص های کمی و کیفی خیار در سامانه آبکشت بسته

به منظور بررسی کارایی مصرف آب و شاخص های کمی و کیفی سه رقم خیار در بسترهای مختلف کشت با سامانه آبکشت بسته آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل ۳ نوع بسترکشت (کوکوپیت-پرلیت و ماسه (بر پایه جامد) و NFT تغییرشکل یافته (بر پایه مایع) و ۳ رقم خیار گلخانه ای (استرانگ سان، یلدا و RY) بودند. صفات رویشی، کیفی و فیزیولوژیک اندازه گیری شده در این آزمایش شامل تعداد و سطح برگ، قطر ساقه، کلروفیل a، b و کلروفیل کل، فتوسنتز، عملکرد، مواد جامد محلول، EC و pH میوه و کارایی مصرف آب بود. بر اساس نتایج بالاترین تعداد برگ در رقم استرانگ سان و بسترهای کوکوپیت-پرلیت و NFT تغییرشکل یافته مشاهده شد. همچنین بیشترین سطح برگ در رقم استرانگ سان مشاهده گردید. بالاترین میزان فتوسنتز در رقم استرانگ-سان در بستر کشت کوکوپیت-پرلیت (۴۱/۱۲ میکرومول بر مترمربع در ثانیه) و بعد از آن در استرانگ سان و بسترNFT تغییرشکل یافته مشاهده گردید. همچنین بیشترین درصد مواد جامد محلول کل در رقم استرانگ سان در بستر کشت های NFT تغییرشکل یافته وکوکوپیت-پرلیت مشاهده گردید. بر اساس نتایج بالاترین میزان کارایی مصرف آب در رقم استرانگ سان و بستر کشت NFT تغییرشکل یافته (۷۸/۴ کیلوگرم بر مترمکعب) و کمترین میزان آن در رقم یلدا و بستر ماسه (۶۰/۱ کیلوگرم بر مترمکعب) مشاهده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده بستر NFT تغییرشکل یافته (به دلیل مدیریت بهتر منابع آب و محلول غذایی) و رقم استرانگ سان جهت کشت در واحدهای گلخانه ای با سامانه آبکشت بسته توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

بستر کشت ، عملکرد ، فتوسنتز ، گلخانه ، محلول غذایی