تاثیر تنظیمکننده های رشد گیاهی بر کالوسزایی گیاه Catharanthus roseus

امروزه یکی از دلایل اصلی تولید متابولیتهای ثانویه و ترکیبات گیاهی در شرایط آزمایشگاهی، استفاده بیرویه از ذخایر ژنتیکی گیاهان است. همچنین با استفاده از کشت گیاهان در شرایط آزمایشگاهی به دلیل شرایط رشدی و امکانات رشدی بهتر می توان میزان تولید متابولیتهای ثانویه را افزایش داد. از مهندسی ژنتیک به عنوان ابزار مفیدی برای سیستم بهینه کالوس زایی و باززایی گیاه مد نظر استفاده می شود. با توجه به مطالعات صورت گرفته این پژوهش به منظور بررسی تاثیر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کالوسزایی گیاه پروانش صورت گرفته است. گیاه پروانش یکی از مهم ترین گیاهان دارویی است که به دلیل داشتن آلکالوئیدهای موثر وینبالستین و وینکریستین خاصیت ضدسرطانی بهسزایی دارد. در این پژوهش با هدف تعیین بهترین ترکیب هورمونی در محیط کشت آزمایشگاهی برای کالوسزایی گیاه پروانش از ۴ ترکیب هورمونی برای تولید کالوس از ریزنمونه برگ استفاده شده است. ترکیب ۱ شامل ۱ میلی گرم بر لیتر ۲.۴.D و ۵/۰ میلیگرم بر لیتر BAP، ترکیب ۲ شامل ۵/۰ میلیگرم بر لیتر NAA و ۵/۰ میلیگرم بر لیتر BAP، ترکیب ۳ شامل ۵/۰ میلیگرم بر لیتر ۲.۴.D و ۵/۰ میلیگرم بر لیتر BAP و ترکیب ۴ محیط MS. بدون هورمون بود ریزنمونه های برگ بعد از ضدعفونی داخل این محیط ها کشت و پس از ۱۴ تا ۱۸ روز شروع به کالوسزایی کردند. بهترین ترکیب هورمونی با توجه به درصد کالوس زایی ریزنمونه های برگی ترکیب ۳ با ۲۳/۹۵ درصد کالوسزایی بود. کمترین درصد کالوسزایی (۵۲۳۳/۹ درصد) نیز در ترکیب هورمونی ۱ مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

پروانش ، کالوسزایی ، تنظیم کننده های رشد گیاهی