طراحی چارچوب ارزشیابی برنامه ای دوره ی آموزش بالینی بر اساس مدل طراحی آموزشی چهار مولفه ای

هدف: به کارگیری مدل ها و الگوهای مبتنی بر شواهد در طراحی ارزشیابی برنامه می تواند نقش مهمی در کاربرد نتایج آن ها داشته باشد. پژوهش حاضر باهدف طراحی و روان سنجی ابزار ارزشیابی گروه های آموزش بالینی بر اساس مدل ۴C/ID انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. مطالعه در دو فاز شامل ۱) تدوین ابزار ۲) بررسی روایی و انسجام درونی ابزار انجام شد. در مرحله اول با استفاده از بررسی متون و پنل خبرگان، گویه های اولیه ابزار طراحی شد. گویه های ابزار بر اساس رویکرد قیاسی در چهار حیطه شامل اهداف آموزشی و وظایف یادگیری، منابع حمایتی، فرصت های تکرار و تمرین و اطلاعات رویه ای در رویدادهای آموزشی طبقه بندی شد. در مرحله دوم، روایی و پایایی ابزار ارزیابی شد.  داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و درصد خلاصه سازی شد. همچنین از آلفای کرونباخ جهت بررسی انسجام درونی ابزار استفاده شد. نتایج: در این پژوهش روایی و پایایی ابزار موردبررسی تائید شد. نتایج سنجش روایی محتوایی کمی نشان داد شاخص CVR کلیه گویه ها شاخص بالای ۴۹/۰ و در بخش شاخص CVI کلیه گویه ها شاخص بالای ۷۹/۰ را کسب کردند. پرسشنامه شامل ۲۳ سوال و ۱۰۰ گویه نهایی شد. همچنین انسجام درونی پرسشنامه ۹۳/۰ است که سطح مطلوب پایایی را نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج حاضر نشان داد با توجه به تائید اعتبار این ابزار می توان از آن به عنوان ابزار ارزشیابی برنامه آموزش بالینی در برنامه های آموزشی علوم پزشکی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

evaluation ، educational program ، ۴C/ID ، program evaluation ، clinical Teaching ، psychometrics ، validation ، ارزشیابی ، برنامه آموزشی ، ۴C/ID ، ارزشیابی ، آموزش بالینی ، روانسنجی