بررسی تجربی تزریق زیستی در افزایش ظرفیت باربری ستون های سنگ ریزه ای
محل انتشار: مکانیک سنگ ایران، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 22
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRSRM-8-2_006
تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1404
چکیده مقاله:
همواره از گذشته تا کنون احداث سازه ها بر روی خاک های سست و ضعیف مهندسان را با مشکلاتی مواجه کرده است که نیازمند بهبود مشخصات خاک است. در این بین پی سازه هایی که در معادن بر روی باطله ها و یا خاکهای سست اجرا می شوند، نیازمند پایدار سازی و بهبود دارند. از بین این روش ها می توان تزریق مواد شیمیایی و بیولوژیکی را نام برد. تزریق مواد شیمیایی مانند سیمان و آهک علاوه بر اثرات سمی، اغلب پرهزینه هستند. تثبیت میکروبی خاک (MICP) اخیرا به عنوان یک فناوری دوستدار محیط زیست به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. عوامل متعددی همچون دما،pH ، نحوه تزریق و غلظت واکنش دهنده ها بر فرآیند MICP تاثیرگذار است که با توجه به مطالعات گذشته، محدود بهینه ای برای هریک در نظر گرفته شده است. در این مطالعه تاثیر فرآیند MICP بر روی ظرفیت باربری ستون های ماسه ای مورد بررسی قرار گرفته است. این ستون ها به منظور تحکیم خاک های سست و بر روی پی هایی که نیاز به تحکیم دارند مانند پی سازه هایی که در معادن اجرا می شوند، مورد استفاده قرار می گیرد. باکتری مورد استفاده باسیلوس پاستوری و خاک مورد مطالعه رس با پلاستیسیته بالا و ماسه ریزدانه بوده است که بهسازی بر روی ستون ماسه ای انجام شده است. نتایج نشان داد که استفاده از روش MICP بر افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست تاثیرگذار است . ظرفیت باربری نمونه بهسازی شده را نسبت به نمونه بهسازی نشده ۳/۴ برابر شده است که نشان میدهد رسوب کلسیت سبب چسباندن دانه های خاک شده و باعث افزایش مقاومت شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Fatemeh Madavi Aznavele
مهندسی عمران ژئوتکنیک، دانشگاه صنعتی اصفهان ،اصفهان، ایران
Alireza Baghbanan
استاد مکانیک سنگ، دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی اصفهان
Hediyeh Karimi Googheri
دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک سنگ، دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی اصفهان
hamid hashemalhoseini
دانشیار ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان