بررسی تاثیر رویکردهای یادگیری خودرهبری و استقلال در یادگیری بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان پیرانشهر

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر رویکردهای یادگیری خودرهبری و استقلال در یادگیری بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان پیرانشهر پرداخته است. با توجه به اهمیت روزافزون مهارت های یادگیری خودرهبری و استقلال در فرآیند آموزشی و تاثیر آن ها بر توانمندی های شناختی و تحصیلی دانش آموزان این تحقیق قصد دارد تا رابطه بین این دو رویکرد و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را مورد تحلیل قرار دهد. هدف اصلی تحقیق، تحلیل نحوه اثرگذاری رویکردهای یادگیری خودرهبری و استقلال در یادگیری بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در این منطقه می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی و از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان پیرانشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های خودرهبری در یادگیری و استقلال در یادگیری، و همچنین برسی نمرات تحصیلی دانش آموزان، جمع آوری گردید. یافته های تحقیق نشان می دهند که میان رویکردهای خودرهبری و موفقیت تحصیلی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که در فرآیندهای یادگیری خودرهبری از استقلال بیشتری برخوردارند بودند، نسبت به دیگر دانش آموزان عملکرد تحصیلی بهتری نشان دادند. به علاوه، نتایج نشان داد که استفاده از رویکردهای خودرهبری موجب افزایش انگیزه، مسئولیت پذیری و مدیریت زمان در دانش آموزان شده است، که این عوامل در نهایت به موفقیت تحصیلی آنان کمک کرده اند. این تحقیق ضمن تاکید بر اهمیت مهارت های خودرهبری و استقلال در یادگیری، پیشنهاد می کند که در برنامه های آموزشی مقطع ابتدایی، به ویژه در شهرستان های مانند پیرانشهر، باید روش های آموزشی مبتنی بر خودرهبری و استقلال در یادگیری به طور جدی تری گنجانده شوند. همچنین، نتایج این تحقیق می تواند به معلمان و سیاست گذاران آموزشی کمک کند تا با ارائه روش های آموزشی مناسب، بستری را برای ارتقای موفقیت تحصیلی دانش آموزان فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودرهبری ، استقلال در یادگیری ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان ، مقطع ابتدیی.