بررسی اثر بخشی آموزش تاب آوری بر استرس ادراک شده و تاب آوری دختران دانش آموز متوسطه دوره دوم فرزند طلاق

طلاق والدین می تواند تاثیرات عمیقی بر دختران داشته باشد و منجر به بروز مشکلاتی در زمینه روانی، اجتماعی و تحصیلی شود. این تاثیرات می تواند شامل اضطراب، افسردگی، گوشه گیری، افت تحصیلی و مشکلات رفتاری باشد. تاب آوری به عنوان یک عامل محافظتی می تواند به کاهش استرس ادراک شده و افزایش سازگاری روانی کمک کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش های افزایش تاب آوری بر استرس ادراک شده در دانش آموزان دختر فرزند طلاق انجام شد. در این پژوهش نیمه تجربی، ۱۵ دانش آموز به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. میزان تاب آوری و استرس ادراک شده در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن اندازه گیری شد. نتایج تحلیل این مطالعه نشان داد که آموزش های تاب آوری به طور معناداری باعث افزایش تاب آوری (p < ۰.۰۰۰۱) و کاهش استرس ادراک شده (p < ۰.۰۰۰۱) شد. این یافته ها نشان می دهد که آموزش تاب آوری می تواند یک مداخله موثر برای کاهش استرس و بهبود سلامت روانی دانش آموزان در معرض خطر باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، استرس ادراک شده ، فرزند طلاق ، مداخلات روان شناختی