نقش فناوری در تحول نظام آموزشی و آموزش مجازی

تحولات فناورانه در سال های اخیر، ساختارهای سنتی آموزش را با چالش ها و فرصت های جدیدی مواجه ساخته و آموزش مجازی را به یکی از ارکان اصلی یادگیری در نظام های آموزشی تبدیل کرده است. هدف این پژوهش بررسی اثرات فناوری های نوین بر بهبود کیفیت یادگیری، افزایش تعامل آموزشی و دستیابی به عدالت آموزشی است. این مطالعه با روش توصیفی–تحلیلی و با بهره گیری از داده های میدانی، به بررسی دیدگاه های معلمان مدارس ابتدایی تهران پرداخته است. حجم نمونه شامل ۱۰۰ نفر از معلمان منتخب با روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی آن توسط خبرگان و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۸۷ تایید شد. یافته ها نشان دادند که استفاده هدفمند از فناوری آموزشی موجب افزایش انگیزه و تمرکز دانش آموزان، بهبود کیفیت تعامل آموزشی و کاهش محدودیت های جغرافیایی شده است. همچنین، اکثر معلمان بر انعطاف پذیری آموزش مجازی تاکید داشتند، هرچند چالش هایی مانند کمبود مهارت های فناورانه، ضعف زیرساخت ها و مقاومت فرهنگی نسبت به تغییرات نیز مشاهده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که تحول واقعی در نظام آموزشی تنها با تلفیق موثر فناوری، توانمندسازی نیروی انسانی، و طراحی برنامه های آموزش مجازی مبتنی بر نیازهای بومی امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، آموزش مجازی ، تعامل یادگیری ، تحول نظام آموزشی ، زیرساخت های دیجیتال