تاثیر محیط آموزشی بر رشد هیجانی و اجتماعی کودکان استثنایی و عادی

محیط آموزشی نقش اساسی در رشد هیجانی و اجتماعی کودکان، چه استثنایی و چه عادی، ایفا می کند. فضایی که کودکان در آن رشد و آموزش می بینند، بر تعاملات اجتماعی، اعتمادبه نفس، تنظیم هیجانات و مهارت های ارتباطی آنان تاثیر مستقیم دارد. این پژوهش تلاش دارد تا تاثیر شرایط آموزشی بر رشد هیجانی و اجتماعی کودکان را بررسی کند و عوامل موثر در ایجاد محیط های حمایتی و سازگار را تحلیل نماید. روش تحقیق شامل بررسی مطالعات انجام شده در حوزه ی تعلیم و تربیت، تحلیل داده های مرتبط با رفتارهای اجتماعی و هیجانی کودکان در محیط های مختلف آموزشی، و مصاحبه با کارشناسان و معلمان است. نتایج نشان داده اند که دانش آموزانی که در محیط های آموزشی حمایتی، با تعاملات مثبت و فرصت های یادگیری اجتماعی قرار دارند، از نظر تنظیم هیجانی و ارتباطات اجتماعی عملکرد بهتری دارند. در مقابل، کودکانی که در محیط های آموزشی پرتنش، بدون حمایت های کافی رشد می کنند، با مشکلاتی مانند اضطراب، کاهش مهارت های ارتباطی و اختلالات رفتاری مواجه می شوند. یافته های این پژوهش تایید می کنند که محیط آموزشی نه تنها بر رشد علمی، بلکه بر رشد هیجانی و اجتماعی کودکان نیز تاثیرگذار است. پیشنهاد می شود که مدارس و مراکز آموزشی به ایجاد محیط هایی پردازند که احساس امنیت، مشارکت اجتماعی و فرصت های تعامل مثبت را برای کودکان، به ویژه کودکان استثنایی، فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

محیط آموزشی ، رشد هیجانی ، تعاملات اجتماعی ، کودکان استثنایی