چگونه توانستم مشکل گوشه گیری و انزوا طلبی رضا را حل کنم

پژوهش حاضر با هدف بررسی و حل مشکل گوشه گیری و انزواطلبی یکی از دانش آموزان پایه ابتدایی به نام «رضا» صورت گرفته است. در آغاز سال تحصیلی، مشاهده شد که رضا تمایلی به برقراری ارتباط با همسالان خود نداشته و از مشارکت در فعالیت های کلاسی و گروهی خودداری می کرد. این رفتارهای انزواطلبانه نه تنها بر روند یادگیری او تاثیر منفی گذاشته بود، بلکه بر روحیه سایر دانش آموزان و فضای عمومی کلاس نیز اثرگذار بود. در همین راستا، این اقدام پژوهی با استفاده از روش های کیفی، مشاهده مستقیم، مصاحبه با والدین، مشاوره با همکاران و تعامل با خود دانش آموز انجام شد. پس از شناسایی دقیق علل بروز رفتارهای انزواطلبانه، مجموعه ای از راهبردهای تربیتی، روانشناختی و آموزشی از جمله استفاده از بازی های گروهی، تقویت عزت نفس، مشارکت تدریجی در فعالیت های کلاسی، واگذاری مسئولیت های کوچک، تعامل هدفمند با خانواده و بهره گیری از تقویت مثبت، به مرحله اجرا درآمد. نتایج به دست آمده نشان داد که با گذشت چند هفته، تغییرات محسوسی در رفتار رضا مشاهده شد؛ وی به تدریج در فعالیت های کلاسی شرکت کرد، روابط اجتماعی اش با دیگر دانش آموزان بهبود یافت و علائم انزواطلبی در او کاهش پیدا کرد. این اقدام پژوهی بیانگر آن است که با رویکردی علمی، صبورانه و حمایت گرانه، می توان مشکلات روانی-رفتاری دانش آموزان را در محیط مدرسه شناسایی و با بهره گیری از شیوه های مناسب، به صورت موثر برطرف نمود. در پایان، پیشنهادهایی برای سایر معلمان در مواجهه با پدیده گوشه گیری دانش آموزان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

گوشه گیری ، انزواطلبی ، مشکلات رفتاری دانش آموزان ، مشارکت اجتماعی ، عزت نفس ، روابط همسالان