بررسی تاثیر بازی و فعالیت بدنی در یادگیری کودکان کم توان ذهنی

کودکان نیروهای بالقوه ای هستند که برای تداوم و انتقال ارزشها به نسلهای آینده باید مورد توجه قرار گیرند. آموزش با محوریت بازی بازی را به عنوان ابزار کسب تجربه و یادگیری معرفی میکند زیرا یادگیری بر تجربه استوار است و برای کودک مهمترین ابزار کسب تجربه بازی می باشد و از طرفی دیگر اهمیت محیط در کسب تجربه و یادگیری بهتر را نمی توان نادیده گرفت. بر اساس مطالعه حاضر فرض بر این است که طراحی فضاهای یادگیری کودک با محوریت بازی میتواند در رشد و سلامت آنها تاثیر بسزایی داشته باشد. اما مساله اینجاست که چگونه میتوان با در نظر گرفتن ویژگیهای کودکان فضاهای یادگیری با کیفیت بالا برای آنها طراحی کرد. بر اساس این پژوهش سعی ما بر این است که کیفیتهایی را در فضای معماری بدست آوریم که جزئیات و عناصر موجود در آن قضاها عاملی برای تحریک کودک در جهت یادگیری بهتر از طریق بازی که عمده یادگیری کودک از آن است باشد. ضرورت پرداخت به این تحقیق در این که با پیشرفت تکنولوژی و همه گیر شدن بازی های رایانه ای پرداختن به بازیهای گروهی و بازیهایی که احتیاج به استفاده از اندام فیزیکی بدن دارد بسیار کم شده است. در این راستا برای دستیابی به پژوهش های و برای Science direct و Research gate, Scholar Academia خارج از کشور از پایگاههای اطلاعاتی دسترسی به پژوهشها و مقالات داخل کشور از پایگاههای اطالاعاتی بانک مقالات نشریات کشور، پایگاه اطالاعات پژوهشی جهاد دانشگاهی پرتال جامع علوم انسانی پایگاه مدارک و اطلاعات علمی ایران، سیویلیکا، سامانه نشریات علمی ایران و سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران استفاده شده است . نوع روش تحقیق ما به صورت کیفی میباشد. نتیجه این پژوهش نشان می دهد فضای یادگیری کودک با محوریت بازی باید دارای شاخص های امنیت جذابیت آزادی بازی و فضایی باشد که نظیر ابزاری درتقویت کیفیت معنادار آموزشی موثر عمل کنند

کلیدواژه ها:

آموزش ، کودک ، بازی ، کودک ، ابزار کسب تجربه ، فضاهای یادگیری