کاربست رویکرد پیمایشی به منظور سنجش اثر مولفه های فرهنگ سازمانی بر مدیریت دانش در راستای بهره وری

دانش زیر مجموعه ای از اطلاعات است. زیر مجموعه ای که شامل اطلاعات استخراج شده، فیلتر شده و شکل گرفته در مسیری ویژه است. اطلاعاتی که معطوف به موضوعی خاص بوده و از محک آزمایشات و ارزیابی های مختلف به منظور حذف خطاها و دستیابی به واقعیت ها، سربلند بیرون آمده است. در واقع اطلاعاتی که با بهره گیری از تجربیات و سوابق مربوط، دارای ارزش بالاتری به لحاظ اعتبار و روایی هستند. دانش حاصل ترکیب داده ها و اطلاعات با ایده ها، مهارت ها و تجربیات فردی متخصص است که منجر به ایجاد یک دارایی با ارزش برای کمک به حل مسئله می گردد. به عبارت دیگر دانش، داده ها و اطلاعات پردازش شده ای است که بواسطه درک، تجربه و یادگیری فرد او را برای مقابله با مسئله، اقدام و حل آن آماده می باشد. در سال های اخیر منابع انسانی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تحول و توسعه جوامع بشری به شمار می رود. از نیازهای ضروری سازمان های امروزی جهت رسیدن به توسعه پایدار، توجه به منابع انسانی می باشد. بهینه سازی منابع انسانی به آموزش و ارتقاء فعالیت های انسانی در سازمان ها وابسته است و از طریق آن می توان شرایط فرهنگی خاصی را ایجاد کرد که در آن کارکنان به توان بالقوه دست یابند. فرهنگ سازمانی یک الزام برای مدیریت موفق دانش است. فرهنگ معرف اعتقادات، ارزش ها، هنجارها و آداب اجتماعی بوده و بر رفتار و کردار افراد در سازمان ناظر است. در کل یک فرهنگ حامی مدیریت دانش آن است که به دانش ارزش داده و تسهیم، خلق و کاربرد آن را تشویق کند. بزرگ ترین چالش در تلاش های مدیریت دانش در توسعه چنین فرهنگی واقع است. هدف این پژوهش، کاربست رویکرد پیمایشی به منظور سنجش اثر مولفه های فرهنگ سازمانی بر مدیریت دانش در راستای بهره وری می باشد. بر مبنای مطالعه ادبیات پژوهش، تعدادی فرضیه تدوین گردید. با توزیع و جمع آوری پرسشنامه و تحلیل داده های مربوطه، فرضیات پژوهش همگی با تایید رسیدند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، فرهنگ سازمانی ، بهره وری