مدارس بدون معلمان سنتی؛ آیا آموزش خودمحور و دیجیتال آینده آموزش است؟

تحولات فناوری در دهه های اخیر موجب تغییرات گسترده ای در نظام های آموزشی شده است. با ظهور ابزارهای هوش مصنوعی، سیستم های یادگیری دیجیتال و منابع خودمحور، بحث درباره ی امکان جایگزینی آموزش سنتی با مدل های جدید یادگیری شدت گرفته است. در این مقاله، به بررسی این تغییرات پرداخته شده و تاثیر آموزش دیجیتال و خودمحور بر کیفیت یادگیری، نقش معلمان، و آینده ی نظام آموزشی تحلیل شده است. این پژوهش با روش تحلیلی و مطالعات موردی، تاثیر آموزش بدون معلمان سنتی را بر میزان مشارکت دانش آموزان، شخصی سازی یادگیری و قابلیت های فناوری در تدریس بررسی کرده است. نتایج نشان می دهند که سیستم های یادگیری دیجیتال می توانند در شخصی سازی مسیر آموزشی دانش آموزان موثر باشند و امکان آموزش انعطاف پذیر و خودمحور را فراهم کنند. همچنین، یافته ها بیان می کنند که هرچند فناوری های آموزشی موجب افزایش دسترسی به منابع و مهارت های مستقل یادگیری می شوند، اما همچنان نقش معلمان در هدایت و راهنمایی دانش آموزان ضروری است. نتایج مقاله تاکید دارند که آینده ی آموزش ممکن است به سمت مدل های ترکیبی حرکت کند، که در آن آموزش دیجیتال و یادگیری خودمحور با نظارت و هدایت معلمان ادغام شوند. اگرچه فناوری های نوین موجب تحول در شیوه های تدریس شده اند، اما حذف کامل نقش معلمان سنتی، چالش هایی در مدیریت آموزشی، تعاملات انسانی و ارزیابی یادگیری ایجاد خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش دیجیتال ، یادگیری خودمحور ، نقش معلمان ، فناوری آموزشی