بررسی سهم نسبی روان رنجوری و کمال گرایی در تبیین اضطراب امتحان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان متوسطه

این مقاله به بررسی سهم نسبی دو ویژگی شخصیتی روان رنجوری و کمال گرایی در تبیین اضطراب امتحان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه می پردازد. با توجه به اهمیت تحصیلات و چالش های مرتبط با آن، شناخت عوامل موثر بر اضطراب امتحان و عملکرد تحصیلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش، از روش های کمی و تحلیلی برای بررسی رابطه میان روان رنجوری، کمال گرایی و اضطراب امتحان استفاده شد. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد شده جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که روان رنجوری به عنوان یک ویژگی شخصیتی با تمایل به تجربه احساسات منفی، تاثیر قابل توجهی بر افزایش اضطراب امتحان دارد. دانش آموزانی که در مقیاس روان رنجوری نمرات بالایی کسب کردند، در مقایسه با همتایان خود، عملکرد تحصیلی ضعیف تری داشتند. این یافته ها نشان دهنده رابطه پیچیده ای میان این ویژگی های شخصیتی و اضطراب امتحان هستند و اهمیت شناخت این روابط برای معلمان و مشاوران تحصیلی را مورد تاکید قرار می دهند. در نهایت، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی و مشاوره ای با محوریت کاهش اضطراب و بهبود عملکرد تحصیلی، با تمرکز بر مدیریت روان رنجوری و کمال گرایی طراحی شوند. این پژوهش می تواند به توسعه راهکارهایی برای حمایت از دانش آموزان در مواجهه با چالش های تحصیلی کمک کند.

کلیدواژه ها:

روان رنجوری ، کمال گرایی ، اضطراب امتحان ، عملکرد تحصیلی ، دوره متوسطه