بررسی تاثیر راهکارهای اجرایی بر کاهش وابستگی عاطفی کودکان به والدین

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر راهکارهای اجرایی بر کاهش وابستگی عاطفی فرزاد، یک کودک در سنین ابتدایی، به مادرش انجام شد. فرزاد در آغاز سال تحصیلی به شدت به مادرش وابسته بود و این وابستگی باعث ایجاد اضطراب و مشکل در تعاملات اجتماعی او شده بود. در این پژوهش، راهکارهایی شامل برگزاری جلسات مشاوره فردی، طراحی فعالیت های گروهی، و آموزش والدین به منظور تقویت ارتباط عاطفی و اجتماعی فرزاد اجرا شد. پس از اجرای این راهکارها، مشاهدات میدانی و مصاحبه های عمیق با والدین و معلمان نشان دهنده ی تغییرات قابل توجهی در رفتار فرزاد بود. او به تدریج توانست احساسات خود را شناسایی کند و در غیاب مادرش آرامش بیشتری داشته باشد. همچنین، فرزاد به راحتی در فعالیت های گروهی شرکت کرد و با همکلاسی هایش ارتباط برقرار کرد، که نشان دهنده ی افزایش اعتماد به نفس و کاهش وابستگی عاطفی او به مادرش بود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با ایجاد فضای حمایتی و استفاده از مشاوره های مناسب، می توان به کودکان کمک کرد تا از وابستگی های عاطفی خود فاصله بگیرند و به فردی مستقل تر تبدیل شوند. این پژوهش به اهمیت توجه به نیازهای عاطفی کودکان و نقش موثر معلمان و والدین در این فرآیند تاکید می کند و نتایج آن می تواند به عنوان راهنمایی برای بهبود وضعیت عاطفی و اجتماعی سایر کودکان نیز مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت توسعه رویکردهای حمایتی و آموزشی به منظور تقویت استقلال عاطفی در کودکان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

وابستگی عاطفی ، مدرسه ، معلمان ، اعتماد به نفس ، استقلال عاطفی ، رویکردهای حمایتی