استفاده از تکنیک های خودتنظیمی در فهم و یادگیری مباحث درسی به عنوان یک ابزار روانشناسی

خودتنظیمی یکی از تکنیک های موثر در ارتقای فرآیند یادگیری و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان محسوب می شود. این مفهوم در روانشناسی آموزشی به توانایی فرد در تنظیم افکار، رفتارها و هیجانات خود به منظور دستیابی به اهداف یادگیری اشاره دارد. استفاده از راهبردهای خودتنظیمی به دانش آموزان کمک می کند تا استقلال بیشتری در فرآیند یادگیری داشته باشند، مهارت های شناختی خود را تقویت کنند و با چالش های آموزشی به شیوه ای موثرتر مواجه شوند. این پژوهش به بررسی نقش تکنیک های خودتنظیمی در فهم و یادگیری مباحث درسی پرداخته است. یافته های مطالعات نشان می دهند که دانش آموزانی که از راهبردهای خودتنظیمی نظیر برنامه ریزی، نظارت بر پیشرفت، تنظیم اهداف و ارزیابی عملکرد خود بهره می برند، موفقیت تحصیلی بالاتری دارند. همچنین، این تکنیک ها موجب افزایش انگیزه ی یادگیری، کاهش اضطراب تحصیلی و بهبود مهارت های حل مسئله می شوند. این مقاله پیشنهاد می کند که معلمان و سیاست گذاران آموزشی، راهکارهایی برای آموزش و تقویت مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان تدوین کنند. ارائه ی آموزش های مرتبط با خودتنظیمی و استفاده از رویکردهای مشارکتی در کلاس های درس می تواند تاثیر بسزایی در ارتقای سطح یادگیری داشته باشد. بررسی دقیق تر این موضوع می تواند به بهبود روش های آموزشی، افزایش کیفیت یادگیری و کاهش مشکلات تحصیلی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

تکنیک ، روانشناسی ، فهم ، یادگیری