نقش ارزیابی راهبردی در توسعه گردشگری پایدار (مطالعه موردی سواحل مکران)

صنعت گردشگری به دلیل تاثیرات گسترده و چندبعدی آن بر محیط زیست، فرهنگ و اقتصاد نیازمند رویکردهای مدیریت پایدار است. توسعه گردشگری بدون توجه به پایداری، به ویژه در مناطقی با ویژگی های محیط زیستی و فرهنگی خاص مانند منطقه مکران، می تواند موجب تخریب منابع طبیعی و ایجاد تعارضات اجتماعی شود. در این زمینه ارزیابی راهبردی محیط زیست(SEA) به عنوان یک ابزار علمی و جامع، نقشی کلیدی در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری ایفا می کند. ارزیابی راهبردی محیط زیست با تحلیل محیطی، شناسایی نقاط ضعف و قوت و تدوین اهداف استراتژیک، به کاهش اثرات منفی محیط زیستی و افزایش هماهنگی میان ذینفعان کمک می کند. این روش از طریق تحلیل داده ها و شفافیت در تصمیم گیری، امکان دستیابی به توسعه پایدار گردشگری را فراهم کرده و در عین حال، بهبود کیفیت زندگی جوامع محلی و حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی را تضمین می کند. در این مقاله، با تمرکز بر منطقه مکران، نقش SEA در کاهش تعارضات بین توسعه گردشگری و حفاظت از منابع طبیعی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که ادغام این رویکرد در فرآیندهای برنامه ریزی گردشگری،از تخریب بی رویه محیط در اثر گردشگری می نماید و به پایداری توسعه این صنعت خواهد انجامید. در نهایت، پیشنهاد شده است که سیاست گذاران و برنامه ریزان گردشگری ایران، با بهره گیری از ارزیابی راهبردی محیط زیست به توسعه ای پایدار و متوازن در صنعت گردشگری دست یابند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی راهبردی محیط زیست ، گردشگری پایدار ، منطقه مکران ، مدیریت محیط زیست