آثار روانی خرافه گرایی و نقش آن در سقوط سلسله صفوی

سلسله صفوی (۹۰۷–۱۱۳۵ قمری) به عنوان یکی از مهم ترین حکومت های تاریخ ایران، توانست با رسمی کردن مذهب تشیع و ایجاد وحدت ملی، عصر جدیدی را در تاریخ ایران آغاز کند. در اواخر دوران صفوی، عوامل متعددی از جمله خرافه گرایی، تضعیف ساختار حکومتی و نفوذ عناصر غیرعقلانی در تصمیم گیری های سیاسی، به سقوط این سلسله منجر شد. این مقاله با تکیه بر منابع دست اول و معتبر به بررسی تاثیر خرافه گرایی و باورهای غیرمنطقی بر افول و فروپاشی سلسله صفوی می پردازد.

کلیدواژه ها:

خرافات ، صفویه ، سعد ونحس ، شاه سلطان حسین