نقش مداخلات روانشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (Mindfulness) در کاهش فرسودگی شغلی کارکنان در محیط های کاری ترکیبی با استفاده از هوش مصنوعی مولد
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 14
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HUCONF05_280
تاریخ نمایه سازی: 15 مرداد 1404
چکیده مقاله:
در دهه های اخیر، فرسودگی شغلی به عنوان یکی از چالش های مهم حوزه منابع انسانی و سلامت روان کارکنان در سازمان ها شناخته شده است. با ظهور محیط های کاری ترکیبی که کارکنان به طور همزمان در محل شرکت و به صورت دورکار فعالیت می کنند، فشارها و استرس های روانی جدیدی به وجود آمده که می تواند زمینه ساز افزایش نرخ فرسودگی شغلی گردد. در همین راستا، توجه به راهکارهای اثربخش برای مقابله با این معضل بیش از پیش ضروری است. یکی از مداخلات موثر و علمی، روش های مبتنی بر ذهن آگاهی (Mindfulness) است که با تقویت حضور ذهن، خودآگاهی، پذیرش بدون قضاوت و کاهش واکنش های منفی نسبت به استرس، می تواند سلامت روانی و کارایی کارکنان را به طور قابل ملاحظه ای بهبود ببخشد. در سال های اخیر، هوش مصنوعی مولد (Generative AI) به عنوان فناوری نوین، فرصت های بی سابقه ای جهت توسعه روش های مداخله روانشناختی فراهم نموده است. این فناوری با قابلیت تولید خودکار و شخصی سازی محتواهای حمایتی، طراحی چت بات ها و برنامه های کاربردی هوشمند، امکان ارائه مداخلات ذهن آگاهی را با توجه به نیازها و شرایط خاص هر کارمند میسر می سازد. همچنین، ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند با پایش داده های بیومتریک، تحلیل بازخوردها و توصیه تمرین های خاص، اثربخشی این مداخلات را چند برابر کنند. هدف اصلی این مقاله، بررسی جامع نقش مداخلات روانشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش فرسودگی شغلی کارکنان در محیط های کاری ترکیبی و تحلیل ظرفیت های هوش مصنوعی مولد در ارتقای کیفیت و دسترس پذیری این مداخلات می باشد. مقاله حاضر با مروری بر ادبیات نظری، معرفی مدل اجرایی و ارائه تجربیات جهانی، ضمن پاسخ به پرسش های بنیادین پیرامون عوامل فرسودگی و راه های مقابله با آن، نحوه به کارگیری هوش مصنوعی در پشتیبانی از سلامت روان کارکنان را به صورت گام به گام تبیین می کند. در نهایت با جمع بندی یافته ها و ارائه پیشنهادهایی برای مدیران و طراحان منابع انسانی، مسیر بهره گیری بهینه از این فناوری ها در راستای ارتقای رفاه و کارایی سازمانی ترسیم می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مینا غدیرزاده طوسی
کارشناسی رشته روانشناسی، دانشگاه غیرانتفاعی بینالود، استان خراسان رضوی، ایران