جستاری بر الگوی بهینه مدیریت روستایی در ایران

با توجه به اهمیت جامعه روستایی در نظام تولید کشاورزی کشور، ضروری است تا در چارچوب توسعه ملی، مقوله روستا و توسعه روستایی عمیق تر بررسی شود، چراکه تامین مواد غذایی و خودکفایی نسبی جز از طریق متحول ساختن روستاهای کشور میسر نیست. این مهم تنها با اعمال مدیریت شایسته و کارآمد و بهره گیری از شیوه های مدیریتی امکان پذیر است. نظام مدیریت روستایی ایران طی سال ها به لحاظ ساختار های اجتماعی، تحولات و دگرگونی های پیچیده ای داشته است و خلاء مدیریت کارآمد و اصولی در روستاها در تمامی ادوار، به خصوص در دهه های اخیر مشکلات فراوانی را برای روستائیان ایجاد کرده است. لذا هدف کلی این پژوهش جستاری بر الگوی بهینه مدیریت روستایی در ایران می باشد که به روش مروری با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و بررسی اسنادی، انجام شده است. در مدل پیشنهادی سازمانی با نام بنگاه توسعه و مشارکت مردمی روستایی به صورت هیات مدیره ای متشکل از سازمان های ذیربط و نماینده کارگروه های روستاییان تشکیل شده است که به شکل شورایی به فعالیت می پردازند. در این مدل تعامل و ارتباط تنگاتنگ تعاونی روستایی با دهیاری وجود دارد. به علاوه کارگروه هایی که با عضویت نمایندگان روستاییان تشکیل می شود، با داشتن دانش بومی منطقه، مسائل و مشکلات منطقه را شناسایی کرده و بهترین راه حل های منطبق و سازگار با منطقه را ارائه می دهند و مطابق با آنها طرح ها و برنامه های پیشنهادی را به مقامات بالاتر ارائه داده و بودجه لازم را برای اجرا اختصاص می دهند. قابل ذکر است که کارشناسان و متخصصان نقش تسهیلگر در این کارگروه‎ها دارند. این مدل کاملا بومی بوده و منطبق با واقعیات جامعه روستایی ایران است.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، تعاونی روستایی ، مدیریت روستایی ، الگوی بهینه ، مشارکت