اضطراب مرگ و شخصیت در پیشگیری کووید ۱۹: نقش میانجی خودتنظیمی

زمینه و هدف: شیوع کووید-۱۹ موجب تعطیلی مراکز آموزشی شد، و اهمیت رفتارهای پیشگیرانه مورد تاکید قرار گرفت. این مطالعه نقش اضطراب مرگ و ویژگی های شخصیتی را در تقویت رفتارهای پیشگیرانه در میان دانش آموزان دوره دوم متوسطه (۷/۱۶ ± ۰/۱ سال؛ ۲۲۱ پسر و ۱۷۷ دختر) بررسی کرد و نقش میانجی خودتنظیمی را مدنظر قرار داد. روش : این تحقیق کاربردی بود و از نظر روش شناسی به صورت توصیفی- همبستگی طراحی شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران بود؛ با استفاده از فرمول کوکران ۴۱۶ نمونه انتخاب و در نهایت ۳۹۸ پرسشنامه با نرخ بازگشت ۶۷/۹۵ درصد جمع آوری شد. داده ها از طریق پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰)، پرسشنامه شخصیت نئو-فرم کوتاه نئو (۱۹۹۲)، پرسشنامه خودتنظیمی فرانکسیس (۱۹۹۹) و پرسشنامه رفتار پیشگیرانه کووید-۱۹ سنجری (۲۰۱۸) جمع آوری شدند و با تحلیل مسیر با نرم افزار لیسرل ۸.۸۰ تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه ۳۹۸ دانش آموز (میانگین سنی ۷/۱۶ ± ۰/۱ سال؛ ۲۲۱ پسر و ۱۷۷ دختر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که وظیفه شناسی (۴۵/۳ = t، ۴۵/۰ = b)، خودتنظیمی (۸۰/۵ = t، ۲۸/۰ = b) و اضطراب مرگ (۵۸/۶ = t، ۳۰/۰ = b) با رفتارهای پیشگیرانه ارتباط مثبت و معناداری داشتند (۰۵/۰ < P). درحالی که روان نژندی، برونگرایی، تجربه پذیری و توافق پذیری ارتباط معناداری با رفتارهای پیشگیرانه نشان ندادند (۰۵/۰ > P).اضطراب مرگ و وظیفه شناسی نیز از طریق خودتنظیمی به طور غیرمستقیم با رفتارهای پیشگیرانه ارتباط داشتند (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: یافته ها تاکید کردند که تقویت ویژگی های شخصیتی مثبت و مکانیسم های خودتنظیمی، همراه با کاهش اضطراب مرگ، می تواند به بهبود رفتارهای پیشگیرانه در میان دانش آموزان دوره دوم متوسطه کمک کند. این داده ها می توانند در طراحی برنامه های مداخله ای موثر در مدارس به کار روند.

کلیدواژه ها:

Anxiety ، COVID-۱۹ ، Preventive Medicine ، Self-Control ، اضطراب ، پزشکی پیشگیرانه ، کووید-۱۹ ، خویشتن داری