بررسی آرای دیوان بین المللی کیفری در خصوص جرایم جنگی

جنگ جهانی دوم تجربه تلخی بود که جامعه بشری در سال های بین هزار و نهصد و سی و هشت تا هزار و نهصد و چهل و پنج با آن مواجه شد و بلافاصله دادگاه نورنبرگ و دادگاه توکیو برای محاکمه و مجازات جنگ افروزان آلمانی و ژاپنی تشکیل شد و سران جنگ طلب را به مجازات مقرر به ویژه اعدام و حبس محکوم کرد. با این حال، علی رغم گذشت هشت دهه از زمان تاسیس سازمان ملل متحد، دهکده جهانی هنوز رنگ آرامش و صلح واقعی را به خود ندیده و هر روز در نقطه ای از جهان شاهد نسل کشی و جنگ تجاوزکارانه و نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه هستیم. علاوه از آن، نسل کشی های اخیر یوگسلاوی سابق و روندا و برمه و غزه ثابت کرد که باز هم می توان شاهد ارتکاب جنایت جنگی و جنایات علیه بشریت و نسل کشی شد. به همین جهت، در سال هزار و نهصد و نود و هشت اساسنامه دیوان بین المللی کیفری تصویب شد و از دو هزار و دو میلادی شعبات کیفری این دیوان شروع به رسیدگی کرد. معهذا وفق ماده شانزده اساسنامه دیوان، شورای امنیت مجاز است که هر زمان اراده کرد، مانع از ادامه تحقیق و تعلیق تبه کاران بین المللی گردیده و علاوه از آن، مجازات های تعیین شده برای جنایتکاران بیشتر به شوخی شباهت دارد تا مجازات جنایتکاران. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است و یافته های تحقیق حکایت آزاد دارد که چون منافع سیاسی به عدالت حقوقی ارجعیت یافته است، فلذا به صورت جدی با این نوع جنایات مقابله نمی شود و مسیر ارتکاب مجدد جنایات جنگی در آینده نیز کماکان مفتوح است.

کلیدواژه ها:

جنایات جنگی ، دیوان بین المللی کیفری ، سازمان ملل متحد ، شورای امنیت