بررسی نقش تعدیلی سبک رهبری مدیران و نقش میانجی جو سازمانی در رابطه رویکرد معلمان به تدریس با نگرش دانش آموزان به یادگیری و تحصیل

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیلی سبک رهبری مدیران و نقش میانجی جو سازمانی در رابطه رویکرد معلمان به تدریس با نگرش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان تایباد به یادگیری و تحصیل بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات از نوع همبستگی است و ماهیت کمی دارد. جامعه آماری پژوهش تمامی مدیران، معلمان و دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان تایباد در سالتحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۲۱۸۶ نفر بودند که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای از بین آنها ۴۷۹ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامههای سبکهای رهبری سالزمن و اندرکولک (۱۹۸۲)، جو سازمانی سوسمان و دیپ (۱۹۸۹)، رویکرد معلم به تدریس تریگول و همکاران (۲۰۰۵) و نگرش به یادگیری و تحصیل اکبری (۱۳۸۳) پاسخ دادند. تحلیل دادهها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی در قالب جداول خروجی نرم افزار آماری (SPSS) مورد بررسی قرار گرفت و با بهرهگیری از نرمافزار Smart PLS برازش مدل ساختاری بررسی شد. نتایج همبستگی نشان داد که بین متغیرهای رویکرد معلمان به تدریس، سبک رهبری، جو سازمانی و نگرش دانش آموزان به یادگیری و تحصیل رابطه معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نیز نشان داد که سبک رهبری در رابطه بین رویکرد تدریس معلمان و نگرش دانش آموزان به یادگیری و تحصیل نقش تعدیل کننده را دارد و باعث افزایش ضریب تبیین به میزان ۲۶۷/۰ شده است. یافتهها همچنین نشان داد که جو سازمانی در رابطه بین متغیر ترکیبی تعدیلی (رویکرد معلمان به تدریس و سبک رهبری) با نگرش دانش آموزان به یادگیری و تحصیل، نقش میانجی دارد و ۳۱ درصد از اثر کل متغیر ترکیبی تعدیلی (رویکرد تدریس معلمان و سبک رهبری) بر نگرش دانش آموزان به یادگیری و تحصیل از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی جو سازمانی تبیین میشود.

کلیدواژه ها:

رویکرد تدریس ، نگرش به یادگیری و تحصیل ، جو سازمانی ، سبک رهبری