تاثیر سندرم گلدن هار بر رشد گفتار و زبان: راهبردهای گفتاردرمانی و روانشناختی

سندرم گلدن هار به عنوان یک اختلال مادرزادی نادر، با ناهنجاری های ساختاری در ناحیه صورت از جمله نقص در ساختارهای جمجمه، صورت، گوش، فک و کام همراه است که می تواند رشد گفتار و زبان را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد. ناهنجاری های شایع مانند شکاف کام و لب، کاهش شنوایی انتقالی ناشی از اختلالات گوش میانی و ناهنجاریهای دهانی مانند فک تحتانی کوچک و اختلالات حرکتی دهان از عوامل کلیدی ایجادکننده مشکلات ارتباطی در افراد مبتلا به این سندرم هستند. مطالعات نشان می دهد تعداد قابل ملاحظه ای از افراد با این سندرم به درجاتی از اختلال در تولید صدا، تاخیر زبانی و مشکلات بلع مبتلا می شوند که مستلزم مداخلات تخصصی است. این مطالعه با هدف بررسی چالش های ارتباطی در کودکان مبتلا و ارائه راهبردهای موثر گفتاردرمانی و روانشناختی طراحی شده است. یافته ها نشان می دهند که مشکلاتی مانند نقص شنوایی، ناهنجاری های ساختاری اندام های گفتاری و تاخیر در رشد زبان از موانع اصلی در این بیماران هستند. همچنین، عوامل روانشناختی نظیر کاهش اعتماد به نفس و انزوای اجتماعی یادگیری ارتباطی را تشدید خواهند کرد.

کلیدواژه ها:

سندرم گلدن هار ، اختلال مادرزادی ، ناهنجاری های ساختاری ، گفتاردرمانی