مقایسه اثر تمرینات اصلاحی و بازآموزی پوسچرال بر درد، اختلالات اسکلتی- عضلانی نیمه فوقانی بدن معرق و منبت کاران

چکیده زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرینات اصلاحی و بازآموزی پوسچرال بر درد و اختلالات اسکلتی-عضلانی نیمه فوقانی بدن معرق و منبت کاران بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق هنرمندان معرق و منبت شهر تهران و حومه بودند. بر اساس معیارهای طرح تحقیق (حداکثر ۵ سال سابقه کاری، ناهنجاری اندام فوقانی) تعداد ۶۰ نفر از افراد جامعه به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت کاملا تصادفی به سه گروه ۲۰ نفره تمرینات اصلاحی NASM، تمرینات بازآموزی و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه درد کرنل و ابزار استاندارد جهت ارزیابی ناهنجاری بود. جهت تحلیل آماری از آزمون کوواریانس و تحلیل واریانس دو عاملی با استفاده از نرم افزار SPSSدر سطح آلفای ۰۵/۰ بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین میانگین ناهنجاری سر به جلو معرق و منبت کاران گروه تمرینات بازآموزی، NASM و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. بین میانگین ناهنجاری شانه نابرابر معرق و منبت کاران گروه تمرینات بازآموزی ، NASM و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت مشخص گردید بین میانگین تعدیل شده درد معرق و منبت کاران گروه تمرینات بازآموزی، NASM وکنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: می توان گفت که هر دو گروه تمرینات اصلاحی NASM و بازآموزی بر کاهش درد و کاهش میزان ناهنجاری های سر به جلو و شانه نابرابر موثر بودند در حالی که میزان تاثیرات تمرینات NASM به مراتب بیشتر بود. لذا تمرینات اصلاحی می تواند به عنوان رویکردی مناسب و ارزان و در دسترس بر کاهش و بهبود درد و دفورمیتی های وضعیتی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

ناهنجاری ، درد ، تمرینات NASM ، تمرینات خود اصلاحی