نقش بازخورد درونی در تقویت یادگیری معنادار

هدف این پژوهش بررسی تاثیر بازخورد درونی بر تقویت یادگیری معنادار در میان یادگیرندگان است؛ به ویژه با تمرکز بر چگونگی به کارگیری خودارزیابی و خودتنظیمی در فرآیند یادگیری. روش تحقیق کیفی و توصیفی تحلیلی بوده که با استفاده از مصاحبه های عمیق با گروهی از دانش آموزان و معلمان، و تحلیل محتوای تجربیات آنان صورت گرفته است. داده ها از طریق تحلیل مضمون (Thematic Analysis) بررسی شده اند تا الگوهای ذهنی و رفتاری موثر در شکل گیری بازخورد درونی استخراج شود. در روند پژوهش، ابتدا چارچوب نظری مرتبط با یادگیری معنادار و انواع بازخورد بررسی گردید. سپس با اجرای مصاحبه های نیمه ساختاریافته، داده های لازم گردآوری و براساس مدل تحلیل مضمون، دسته بندی و تفسیر شدند. نتایج نشان داد که بازخورد درونی موجب افزایش خودآگاهی یادگیرندگان، تقویت انگیزه درونی، بهبود عمق یادگیری و ارتقاء مهارت های خودتنظیمی می گردد. همچنین، تعامل صحیح میان بازخورد درونی و بیرونی تاثیری هم افزا در رشد شناختی و توانمندی های فردی داشته است.

کلیدواژه ها:

بازخورد درونی ، تقویت یادگیری ، دانش آموزان.