تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان

این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته و از نوع پژوهش های کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از مطالعات اسنادی و روش پیمایشی استفاده شده ، نهایتا به کمک نرم افزار PLS Smart به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. طبق مطالعات صورت گرفته، از بین۵۲۱ روستای دارای سکنه شهرستان کرمان،۲۷ روستای گردشگرپذیر و دارای اقامتگاه های بوم گردی به عنوان جامعه آماری انتخاب شد. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده. بنابراین ۳۸۰ پرسشنامه محقق ساخته با۷۵ سوال تنظیم گردید که روایی آن به روش صوری و ساختاری آن در زمینه توانمند سازی اجتماعی و اقتصادی با ضریب ۸۹۵/۰ و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ با مقدار ۸۵۳/۰ تایید شد.با توجه به فضای محدود برای انجام محاسبات ، سوالات در نرم افزار spss کامپیوت و به ۲۴ مورد تقلیل یافت سپس به نرم افزار PLS Smart. انتقال داده شد نتایج بدست آمده از انجام پژوهش نشان داد که میزان تاثیر توانمند سازی اجتماعی جهت توسعه بوم گردی با بار عاملی ۷۵۵/۰ و مقدار t (تی) ۲۹۸/۱۴ و میزان اثر پذیری آن ۴۲۶/۰ و برازش کلی آن که رقم ۴۸۲/۰ را نشان می دهد در رتبه دوم بعد از توانمند سازی اقتصادی با بار عاملی ۹۲۸/۰ و مقدار t(تی) ۰۱۹/۵۲ و میزان اثر پذیری آن ۵۲۴/۰ قرار می گیرد به عبارتی توسعه بوم گردی توانسته است در دو بعد توانمند سازی اقتصادی و اجتماعی موثر واقع افتد

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، بوم گردی ، نواحی روستایی ، کرمان