ارزیابی ایمنی جاده ای با تاکید بر پارامترهای محیطی: مسیر دهگلان به سنندج

محور دهگلان به سنندج یکی از مواصلات مهم ارتباطی بین شهرستان دهگلان و سنندج و یکی از جاده های اصلی ارتباطی سنندج به تهران می باشد. عوامل طبیعی مختلفی در رخداد مخاطرات جاده ای تاثیر دارند که می توان به بارش، شیب، ارتفاع، حرکات دامنه ای، یخبندان و ... اشاره کرد. محور دهگلان به سنندج به دلیل عبور از مناطق کوهستانی، پرشیب، دامنه های با شرایط طبیعی و اقلیمی متفاوت، پتانسیل وقوع مخاطراتی همچون سیل، زمین لغزش، بهمن را دارد. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن خصوصیات منطقه در صدد شناسایی و پهنه بندی مناطق حساس این محور می باشد. در این راستا ابتدا معیارهای محیطی موثر بر ایمنی جاده اعم از ارتفاع، شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، بارش و یخبندان آماده و استانداردسازی شدند. در مرحله بعد وزن هر یک از معیارها با نظر کارشناسان خبره و با به کارگیری روش تحلیل سلسله مراتبی به صورت زوجی مقایسه و در نرم افزار Expert Choice موردبررسی قرار گرفت. در نهایت اقدام به تهیه نقشه ارزیابی ایمنی جاده ای گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از پهنه بندی در محور موردمطالعه، میزان خطرپذیری این محور به ترتیب ۴۳/۵۶ درصد در کلاس خطر بسیار کم، ۱۷/۲ درصد در خطر کم، ۴۱/۵ درصد در خطر متوسط، ۷۴/۱۰ درصد در کلاس خطر زیاد و ۲۳/۲۵ درصد در کلاس خطر بسیار زیاد استخراج و شناسایی شدند. همچنین نتایج نشان می دهد که کلاس خطر کم بیشتر در کلاس شیب ۰ تا ۱۰ درصد قرار دارد که ۷۶ درصد از محور را در برگرفته است. اما پهنه های با خطر خیلی زیاد در ارتفاع بالای ۲۰۰۰ متر که دارای گردنه ها و شیب تند می باشد ۲۱ و ۳ درصد در کلاس ارتفاعی زیاد و خیلی زیاد قرارگرفته اند که حدود ۱ درصد سطح محور را در برمی گیرد.

کلیدواژه ها:

مخاطرات محیطی ، ایمنی جاده ، تحلیل سلسله مراتبی ، محور دهگلان - سنندج