استفاده از مصالح با انرژی نهفته کم و قابلیت باز استفاده شوندگی گامی فراتر ازبازیافت مصالح

توجه روز افزون به ماهیت پایان پذیر منابع طبیعی و نگرانی های ناشی از اثرات ویرانگر انتشار فزایندهco₂ سبب گردیده است که مقوله توسعه پایدار و مدیریت پسماند به عنوان بخشی از این توسعه بیش از پیش در کانون توجه واقع گردد.باتوجه به این امر که بخش عمده ای از پسماندهای تولید شده در کشور را پسماندهای ساختمانی تشکیل می دهند، توجه به مقوله مدیریت پسماند در صنعت ساختمان بیش از پیش در کانون توجه واقع گردیده است. بازیافت به عنوان یکی ازراهکارهای پیشنهادی مدیریت پسماند می تواند در جهت تخفیف اثرات مخرب زیست محیطی و حفظ منابع اولیه موثر واقع گردد، اما این راهکار به تنهایی راه حلی جامع برای مشکلات فوق نبوده و میبایست ریشهای تر با مقوله تولید و پسماند برخورد گردد. از جمله اقداماتی که در این راه می تواند مفید واقع گردد، بررسی میزان انرژی مورد نیاز جهتتولید یک محصول و همچنین میزان انرژی لازم جهت بازیافت آن و میزان سودمندی محصول پس از بازیافت و میزان توانایی محصول به بازگشت به چرخه طبیعت می باشد.از اینرو این مقاله درصدد برمیآید ضمن شناسایی عواملی که سبب ابتر ماندن توسعه حلقوی و مقوله بازیافت میگردد، به ارائه راهکارهایی در جهت برطرف نمودن این معایب پرداخته و در پایان ضمن ارائه یک نمونه موردی به جمع بندی موضوع بپردازد

کلیدواژه ها:

مدیریت پایدار پسماند ، بازیافت ، باز استفاده ، انرژی نهفته(Embodied Energy