تاثیر مهارت های مثبت اندیشی بر کیفیت روابط اجتماعی و سلامت هیجانی دانش آموزان

هدف از این مقاله علمی ترویجی بررسی تاثیر مهارت های مثبت اندیشی بر کیفیت روابط اجتماعی و سلامت هیجانی دانش آموزان است. مثبت اندیشی به عنوان یک رویکرد شناختی-رفتاری، توانایی افراد را در مواجهه با چالش ها افزایش داده و به آن ها کمک می کند تا با دیدی سازنده به زندگی بنگرند. این مهارت ها شامل خوش بینی، تاب آوری، امید، و خودکارآمدی هستند که هر یک به نوعی در ارتقای بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش آموزان نقش دارند. در دهه های اخیر، روانشناسی مثبت گرا به عنوان شاخه ای نوپا در علم روانشناسی، بر روی نقاط قوت انسان و چگونگی شکوفایی آن ها تمرکز کرده است. در این راستا، آموزش مهارت های مثبت اندیشی به دانش آموزان می تواند ابزاری موثر برای پیشگیری از مشکلات روانی و ارتقای سلامت روان در دوران نوجوانی باشد. روابط اجتماعی سالم و کارآمد از اهمیت بالایی در دوران مدرسه برخوردار است، زیرا تعاملات مثبت با همسالان و معلمان می تواند به رشد اجتماعی و هیجانی دانش آموزان کمک کند. همچنین، سلامت هیجانی به معنای توانایی درک، ابراز و مدیریت هیجانات، نقش کلیدی در سازگاری فردی و اجتماعی ایفا می کند. این مقاله با تکیه بر یافته های پژوهشی موجود، به تبیین چگونگی تاثیر مثبت اندیشی بر بهبود تعاملات اجتماعی، کاهش استرس و اضطراب، و افزایش رضایت از زندگی در دانش آموزان می پردازد. نتایج نشان می دهد که آموزش این مهارت ها می تواند به تقویت خودپنداره، افزایش عزت نفس، و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، روابط اجتماعی ، سلامت هیجانی ، دانش آموزان ، روانشناسی مثبت گرا