بررسی کاربرد هیدروژل های کودی زیست تخریب پذیر در کشت گیاه گوجه فرنگی متاثر از شوری خاک در شرایط گلخانه ای

تنش شوری یکی از تنش هایی است که باعث اختلال در جذب آب و عناصر غذایی توسط گیاهان می شود. بنابراین برای بهره برداری از خاک های شور و سدیمی و تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان، استفاده از کودهای آهسته رهش بر پایه ترکیبات هیدروژل می تواند در جذب بهتر آب و عناصر غذایی مفید باشد. استفاده از هیدروژل های جدید و سازگار با محیط زیست می تواند راه حلی برای تنش شوری خاک باشد. ابتدا یک هیدروژل مرکب از کودهای N-P-K بر پایه کربوکسی متیل سلولز در آزمایشگاه سنتز شد. آزمایش های مورفولوژیکی و پایداری هیدروژل سنتز شده شامل TEM، SEM، FTIR، EDS و TGA انجام شد. رهاسازی مواد مغذی N-P-K در سطوح مختلف EC و pH طی یک دوره ۲۸ روزه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که منحنی رهاسازی مواد مغذی در pH های مختلف دارای شیب تقریبا یکسانی است که نشان دهنده آزادسازی کنترل شده و رهاسازی مبتنی بر ماتریس است. منحنی آزادسازی عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم و درصد آزادسازی عنصر از هیدروژل سنتز شده با تعریف استاندارد بین المللی برای کودهای آهسته رهش مطابقت داشت. به منظور بررسی تاثیر کود سنتز شده در خاک شور بر صفات رشدی گیاه گوجه فرنگی و برخی ویژگی های خاک، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل۱) نوع خاک در دو سطح شور(EC=۶.۲) و غیر شور(EC=۲) و ۲) کود آهسته رهش درسه سطح ۰، ۱ و ۲ درصد بود. نتایج نشان داد که اثر متقابل سطح کود مصرفی و شوری خاک بر برخی صفات رویشی گوجه فرنگی، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم اندام هوایی گیاه گوجه فرنگی و خصوصیات خاک در سطح ۵ درصد معنی دار بود. اثر هیدروژل مصرفی باعث افزایش معنی داری در میزان کربن آلی، نیتروژن، فسفر و پتاسیم در خاک شور نسبت به خاک شاهد شد. بیشترین میزان جذب عناصر غذایی در گیاه گوجه فرنگی در سطوح کود هیدروژل ۲ درصد نسبت به تیمار شاهد به دست آمد. بنابراین گیاه دارای مواد مغذی کافی برای رشد و نمو در تمام مراحل رشد است که استفاده از عناصر غذایی را در مقایسه با کودهای معمولی کارآمدتر می کند.

کلیدواژه ها:

هیدروژل ، خاک شور ، کود آهسته رهش ، گوجه فرنگی ، جذب عناصر غذایی