طراحی مدل تلفیقی یادگیری مشارکتی برای تدریس درس ریاضی: یک مرور سیستماتیک

هدف این مطالعه، شناسایی سبک های یادگیری مشارکتی برای تدریس ریاضی و ارائه یک چارچوب مفهومی بر اساس رویکرد اوکولی و شابرام (۲۰۱۰) برای یک مرور سیستماتیک است. برای انجام این مطالعه، مقالات مرتبط با کلیدواژه های «یادگیری مشارکتی»، «سبک یادگیری مشارکتی»، «ریاضی»، «تدریس ریاضی» و «آموزش ریاضی» در پایگاه های داخلی و بین المللی در بازه زمانی پنج ساله تا سال ۲۰۲۳ بررسی شدند. از عملگرهای منطقی «و» و «یا» برای افزایش دقت جستجو استفاده شد. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج، ۴۵ مقاله مرتبط شناسایی و سبک ها و استراتژی های یادگیری مشارکتی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که ۳۶ مطالعه به صورت کمی، ۷ مطالعه به صورت کیفی و ۱ مطالعه با روش آمیخته انجام شده اند. ۲۱ سبک یادگیری مشارکتی با ۲۹ معیار اصلی شناسایی شد که بیشترین تکرار مربوط به یادگیری مبتنی بر حل مسئله و روش جیگ ساو بود. این دو روش به عنوان مبنای اصلی مدل نهایی در نظر گرفته شدند و سایر استراتژی ها برای تقویت مدل به آن اضافه شدند. فرایند تدریس در سه سطح پیش طراحی، اجرا و ارزیابی سازمان دهی شد. تدریس اثربخش ریاضی نیازمند فضایی پویا است که در آن دانش آموزان مهارت های فردی و گروهی خود را تقویت کنند. استفاده از یادگیری مشارکتی موجب پرورش تفکر انتقادی و علمی می شود و کیفیت آموزش را بهبود می بخشد. یافته های این پژوهش می توانند در بهبود آموزش مدارس، ارتقای کیفیت تدریس معلمان و افزایش انگیزه و توانایی شناختی دانش آموزان مفید باشند. معلمان با دور شدن از روش های سنتی و استفاده از تکنیک های مشارکتی مانند بارش فکری، بازی های گروهی و رقابت های آموزشی می توانند علاقه دانش آموزان به یادگیری ریاضی را افزایش دهند. طراحان کتب آموزشی و دوره های ضمن خدمت نیز می توانند از این مدل در بهبود روش های آموزشی استفاده کنند. هدف این مطالعه، شناسایی سبک های یادگیری مشارکتی برای تدریس ریاضی و ارائه یک چارچوب مفهومی بر اساس رویکرد اوکولی و شابرام (۲۰۱۰) برای یک مرور سیستماتیک است. برای انجام این مطالعه، مقالات مرتبط با کلیدواژه های «یادگیری مشارکتی»، «سبک یادگیری مشارکتی»، «ریاضی»، «تدریس ریاضی» و «آموزش ریاضی» در پایگاه های داخلی و بین المللی در بازه زمانی پنج ساله تا سال ۲۰۲۳ بررسی شدند. از عملگرهای منطقی «و» و «یا» برای افزایش دقت جستجو استفاده شد. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج، ۴۵ مقاله مرتبط شناسایی و سبک ها و استراتژی های یادگیری مشارکتی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که ۳۶ مطالعه به صورت کمی، ۷ مطالعه به صورت کیفی و ۱ مطالعه با روش آمیخته انجام شده اند. ۲۱ سبک یادگیری مشارکتی با ۲۹ معیار اصلی شناسایی شد که بیشترین تکرار مربوط به یادگیری مبتنی بر حل مسئله و روش جیگ ساو بود. این دو روش به عنوان مبنای اصلی مدل نهایی در نظر گرفته شدند و سایر استراتژی ها برای تقویت مدل به آن اضافه شدند. فرایند تدریس در سه سطح پیش طراحی، اجرا و ارزیابی سازمان دهی شد. تدریس اثربخش ریاضی نیازمند فضایی پویا است که در آن دانش آموزان مهارت های فردی و گروهی خود را تقویت کنند. استفاده از یادگیری مشارکتی موجب پرورش تفکر انتقادی و علمی می شود و کیفیت آموزش را بهبود می بخشد. یافته های این پژوهش می توانند در بهبود آموزش مدارس، ارتقای کیفیت تدریس معلمان و افزایش انگیزه و توانایی شناختی دانش آموزان مفید باشند. معلمان با دور شدن از روش های سنتی و استفاده از تکنیک های مشارکتی مانند بارش فکری، بازی های گروهی و رقابت های آموزشی می توانند علاقه دانش آموزان به یادگیری ریاضی را افزایش دهند. طراحان کتب آموزشی و دوره های ضمن خدمت نیز می توانند از این مدل در بهبود روش های آموزشی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، درس ، ریاضی ، مرور ، سیستماتیک ، یادگیری ، مشارکتی