بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ام البنین ناروئی خندان هنرآموز رشته کامپیوتر

یکی از چالش های همیشگی نظام های آموزشی، ارتقای کیفیت یادگیری و توانمندسازی دانش آموزان در ابعاد شناختی، عاطفی و اجتماعی است. در این راستا، روش های نوین تدریس، به ویژه تدریس مشارکتی، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان قرار گرفته اند. تدریس مشارکتی به عنوان یک رویکرد فعال، دانش آموزان را به همکاری، تعامل و تفکر جمعی تشویق می کند و فرصت هایی برای تجربه یادگیری معنادار، رشد مهارت های ارتباطی، تقویت روحیه همکاری و افزایش مسئولیت پذیری فراهم می سازد. هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان در دوره ابتدایی و متوسطه است. این مطالعه با مرور منابع معتبر داخلی و خارجی، به تحلیل ابعاد نظری و تجربی روش مشارکتی پرداخته و ارتباط آن را با دو مولفه کلیدی—پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی—بررسی کرده است. یافته ها نشان می دهند که رویکرد مشارکتی در کلاس درس، با افزایش انگیزه یادگیری، تعمیق فهم مطالب، تقویت اعتمادبه نفس، کاهش اضطراب و پرورش مهارت هایی چون گفت وگو، همکاری، احترام به نظر دیگران و حل مسئله همراه است. همچنین، این روش باعث پویایی بیشتر فضای آموزشی و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یاددهی–یادگیری می شود.روش پژوش حاضر به صورت مروری بوده و با استفاده از منابع علمی، مقالات پژوهشی، کتب تخصصی و مطالعات تجربی انجام گرفته است. نتایج این مرور نشان می دهد که اتخاذ روش تدریس مشارکتی می تواند نه تنها باعث بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان شود، بلکه نقش مهمی در ارتقای سلامت روانی–اجتماعی آن ها دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، پیشرفت تحصیلی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش فعال ، تعامل گروهی ، یادگیری مشارکتی ، کلاس درس