مدیریت یکپارچه توسعه شهری مبتنی بر زیرساخت داده های مکانی (SDI)

امروزه با توجه به رشد و گسترش کالبدی-فضایی و جمعیتی و نیز تعدد و پیچیدگی مسائل و چالش های شهرها، نیاز به مدیریت یکپارچه شهری برای ادره امور عمومی شهرها بیش از پیش روشن شده است.در نتیجه رشد سریع نواحی شهری ، مشکلات عدیده اقتصادی،اجتماعی،محیط زیستی و مدیریتی برای شهرها ایجاد می شود لذا نیاز به ابزار،تکنولوژی و سیاست های جدید برای هماهنگی و یکپارچه سازی عوامل محیط زیستی،اقتصادی و اجتماعی در ارتباط با نواحی شهری،به منظور بررسی و مدیریت رشد و تغییرات این نواحی و پیش بینی مسائل،بیشتر احساس می شود. مدیریت یکپارچه شهری دیدگاهی است که براساس آن می توان نظرات و منافع مختلف و گاه متضاد گروه های بخش عمومی،خصوصی،تشکل های غیررسمی و افراد و خانوارها را درباره توسعه منطقه به سمت و سوی مشترکی رهنمون ساخت. طراحی و ایجاد SDI در مدیریت و برنامه ریزی یک سازمان و یا یک جامعه، امکان پشتیبانی در امر بهینه‌سازی مدیریت و همچنین مدیریت کلان اقتصادی اجتماعی را آسان تر خواهد نمود.تحقیقات به عمل آمده در سطح بین المللی، در ساخت و بکارگیری این زیرساخت های اطلاعاتی برای سطوح مختلف، نشانگر برگشت اقتصادی، با نسبت ۱ به ۴ بوده است. بدین معنا که هر یک واحد سرمایه-گذاری در امر ایجاد SDI، حداقل چهار برابر برگشت اقتصادی و صرفه جویی در جامعه بهمراه داشته است. بنابراین، در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از مبانی نظری،تجربیات جهانی و رویکرد مشترک مدیران و مسئولان اداره شهرها با تحقیق در زیر ساخت های داده های مکانی شهرهای پیشرو و شناسایی مشکلات و موانع موجود، مهمترین عوامل و فاکتور های ایجاد و تجزیه و تحلیل زیرساخت داده های مکانی را شناسایی و با ارائه مدلی مفهومی بر این مسئله فائق آییم.