امکان سنجی کاربرد نانوفناوری در حفاظت از مجسمه های شهری از جنس فایبرگلاس

مجسمه های شهری به عنوان بخشی از هویت بصری و فرهنگی شهرها، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی ایفا می کنند. با این حال، آثار حجمی ساخته شده از فایبرگلاس به دلیل ماهیت پلیمری خود، در برابر عوامل محیطی چون تابش فرابنفش، رطوبت، نوسانات دمایی و آلودگی های شیمیایی شهری بسیار آسیب پذیر هستند. نبود سامانه های حفاظت هدفمند و فناورانه برای این آثار، منجر به زوال تدریجی کیفیت هنری، ساختاری و زیبایی شناختی آن ها می شود. در این میان، نانوفناوری به عنوان رویکردی نوین در حوزه حفاظت سطوح، ظرفیت بالقوه ای برای ارتقاء دوام و عملکرد مجسمه های فایبرگلاس دارد. هدف این پژوهش، بررسی نظری کارایی نانوپوشش ها در حفاظت از مجسمه های شهری و تحلیل سازگاری آن ها با شرایط فنی، اقلیمی و زیست محیطی ایران است.پژوهش حاضر به لحاظ روش شناسی، از نوع کیفی، توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و تحلیل محتوای منابع علمی معتبر داخلی و خارجی است. داده های پژوهش از تحلیل ساختارمند پژوهش هایی در حوزه نانومواد، مصالح فایبرگلاس و هنر شهری گردآوری و تفسیر شده اند.یافته ها نشان می دهد نانوپوشش هایی مانند اکسید تیتانیوم، سیلیکا و نانوکامپوزیت ها، توانایی بالایی در ایجاد مقاومت در برابر تابش UV، خوردگی، رشد قارچ و آلودگی دارند، بدون آن که بر جلوه بصری مجسمه ها تاثیر منفی بگذارند. همچنین این فناوری به لحاظ زیست محیطی پایدار و از نظر اقتصادی، در بلندمدت مقرون به صرفه است. در نهایت، پژوهش بر لزوم توجه به سیاست گذاری فناورانه برای حفاظت از آثار هنری شهری تاکید دارد و استفاده از نانوفناوری را راهکاری میان رشته ای، پایدار و هوشمندانه برای ارتقاء ماندگاری مجسمه های فایبرگلاس معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

نانوفناوری ، فایبرگلاس ، حفاظت هنری ، مجسمه شهری